Колумни

Свето Тоевски: Македонија не би требало да прифаќа по налог на ЕК третман како безначајна „геоополитичка трева“, која би ја газеле „слоновите“ додека се тепаат меѓу себе

Не соодветствува со автентичните државно-национални интереси на Македонија и на нејзините граѓани најновата позиција, која ја изнесе еврокомесарката за проширување на ЕУ Марта Кос, дека „земјите-кандидатки мора да направат геополитички избор на која страна се пред да влезат во ЕУ“. Спроведувањето на овој став дополнително би ја  усложнил ионака сложената ситуација, во која се наоѓа Македонија веќе изложена на сериозни критики во најновиот извештај на Европската комисија дека „не искажува резултати во реформите“ и оти „запаѓа во застој“.

4 минути за читање

Пишува: Свето Тоевски

ЕУ е во судир со Трампова Америка, во длабоки несогласувања, ако не и судир и со редица свои членки, пред со со Унгарија. Брисел ја засилува и својата воинствена политика кон Русија, спроведувајќи заедно со НАТО сѐ посериозни подготовки за можен воен судир со Русија. ЕУ се соочува и со растечки отпори од државите од така наречената „Вишеградска група“: Полска, Словачка, Чешка и Унгарија околу низа аспекти од функционирањето на Унијата. Ставот дека ќе мора и Македонија како држава-кандидатка за евроинтегрирање, да заземе страна во сите споменати судири и спротивставувања на нејзината надворешна, политичка и друга политика, со кои се соочува ЕУ, би значело дека би морала Македонија да ѝ го сврти грбот на Трампова Америка, со која има договор за стратегиско партнерство. Би морала Македонија да застане на страната на ЕУ и да влезе ако не во судир, тогаш во длабоки несогласувања и со Унгарија на Виктор Орбан, со која има, исто така, договор за стратегиско партнерство.  

Според авторот на овие редови, контрапродуктивна би била и принудата да започне Македонија започне да споделува исто таква агресивна и воинствена политика кон Русија, каква што води и официјален Брисел. Зошто? Ниту е пожелно, од геополитички причини, „затрчување“ кон официјална Москва и Путин, но ниту би било препорачливо и Македонија да ѝ „покажува заби“ на оваа, сепак, светска политичка, економска и воена сила. Што има против Брисел со Москва нека си расчистува самиот, а нека ја остави Македонија намира.

Во мера која ќе биде реалполитички најмногу можна Република Македонија ќе треба  „тивко“ да задржува релативно неутрална позиција на еквидистанца (еднаква оддалеченост) и да води политика на невлегување во судири и длабоки недоразбирања, одбегнувајќи „слепа послушност“ кон Брисел. Би било потребно Македонија да се истава настрана од европските диктати да си создава непотребно противници и непријатели. Кога се тепаат слоновите во џунглата, најпрво страда тревата, која ја газат слоновите, биејќи се меѓу себе. Она што го кажа Марта Кос во интервјуто за „Еуроњуз“, применето во случајот на Македонија, би значело дека македонската држава би морала да прифати третман и судбина на безначајна „геополитичка трева“, која би ја изгазиле „слоновите“ – и ЕУ и Русија и САД и многуте досегашни европски и светски држави, со кои имаме колку толку и какви такви поволни меѓудржавни односи и соработка.  

Многу говори за третманот кон Македонија од страна на Европската комисија и нејзината комесарка за проширување Марта Кос и самото интервју, дадено за „Еуроњуз“: во него Кос ги наведува сите кандидатки за проширување, сите од Западниот Балкан, а за Македонија таа не ја кажува ниту буквата „М“. Македонија веќе споделува стопроцентна усогласеност со надворешната и безбедносна политика на Европската Унија, но тоа не треба да значи и газење на сопствените изворни државни политички, економски, безбедносни и други интереси. 

Што и да зборува Марта Кос, премиерот Виктор Орбан во директните контакти со моќниот американски лидер Доналд Трамп веќе ги обезбедува економските и енергетски интереси на неговата Унгарија и на Унгарците. Неговата држава е и членка на ЕУ и членка на НАТО, па пак води внимание за своите државно-национални интереси. Се разбира, Македонија не е ни оддалеку тоа што е Унгарија во овој момент, но сепак, заради некаква сѐ повеќе маглива европерспектива, во името на влегување на ЕУ, кое е обусловено со мал милион услови, уцени и ултиматуми, Македонија треба да пројави „тивка воздржаност“ кон позицијата, која ја изнесе Марта Кос во интервјуто за „Еуроњуз“. Ниту контрапродуктивно контрирање на ЕУ, ниту непотребно влегување во судири и нови недоразбирања, па и губења пријатели и поддржувачи, кои допрва ќе ни требаат во времето кое доаѓа.

Македонија мора да си продолжи позасилено пред се со внатрешните реформи во правосудството, во економијата и другите општествени сфери, за да се тргне од „нишанот“ на ЕУ, која непринципиелно ја става „на експресна лента“ Украина за зачленување, иако е во состојба на војна, а Македонија ја остава 20-та година по ред да чмае во „еврочекалницата“.  Тоа не е ниту прифатливо, ниту коректно. Тоа е во целосна спротивставеност и со Копенхагенските принципи за проширување на ЕУ.

(Авторот изнесува во оваа анализа согледувања од сопствена политиколошка анализа, кои немаат никаква поврзаност со ниедна политичка партија во Република Македонија. Согледувањата на авторот не се став на редакцијата на „Експрес“).

Поврзани теми:

актуелно|Македонија|еу

Повеќе на оваа тема:

Најнови вести од: Колумни

Зошто низ нашите градови не ечи многу почесто „песната на Македонија“ – нејзината „молитва“?

„Народните песни се показаљка на степенот од умственото развитие од народот и огледало на неговиот живот. Народот в песни изливат чувствата си, в них увековечвит животот му и давнешните му подвиги, в них находвит душевна храна и развлечение; затова в жаљба и в радост, на свадба и хоро, на жетва и грозјебрање, на везање и предење, по поле и по гори, штедро изливат песните како од богат извор…“ – ова е напишано во предговорот на првиот дел на „Зборникот на македонските народни песни“ на браќата Димитар и Константин Миладинови, објавен во 1861 година. Зарем турбофолкот и шундот, наречен „музика“ од балканската естрадна периферија на концертите во Македонија, ќе дозволиме да станат „показаљка на степенот“ на нашето „умствено развитие“ како народ македонски? Зарем ќе се согласиме тоа да стане „огледало на нашиот живот“ како народ македонски, чиј изворен фолклор и народен мелос се со врвни уметнички и културни вредности и меѓу најценетите во Европа и светот?!

Уставот од 17 ноември 1991 со асномската основа на Македонија како држава на македонскиот народ

Првиот устав на независна Македонија од 17 ноември 1991 година е од редот на така наречените „национални устави“. Тој македонски устав во најголемиот број негови елементи е на исто ниво и содржински и во поглед на содржаните принципи како и 165 други национални устави од вкупно 189-те устави, колку што ги има во овој момент во светот.

Со уставните амандмани од 16.11.2001 Македонија престана да биде држава на македонскиот народ и се вгради „фабрички дефект“ во политичкиот систем

„Амандманите од ноември 2001 година се сведоштво за ревизијата на асномска Македонија од суверена и унитарна држава во безидентитетна, дезинтегрирана, ‘рамковна’ мултиетничка Македонија. Со ревизијата на Уставот на РМ во 2001 година е маргинализирана улогата на македонскиот народ во конституирањето на Р. Македонија, минимизиран е неговиот конститутивен и државотворен карактер во формирањето на РМ.“ – нагласи академик Катица Ќулафкова на еден научен собир, одржан во Македонската академија на науки и уметности во 2014 година.

Треба долгорочно да се преосмисли натамошното чекорење по европскиот пат и каква Македонија мораме да им оставиме на идните поколенија

Република Македонија „прослави“ вчера, на 9 ноември, неславен јубилеј: изминаа 20 години од престојувањето во „еврочекалницата, откако истиот ден во 1995 година ЕУ ја донесе својата одлука да и додели статус како земја-кандидатска зе евроинтегрирање.

Драмското и јазично творештво на Васил Иљоски – македонскиот Шекспир е трајно потсетување кои сме биле и кои мора да останеме – како Македонци

„Кога беше забранета употребата на македонскиот јазик Васил Иљоски се најде меѓу оние, кои имаа смелост постепено да го уфрлаат тој јазик во сите пори на тогашниот општествен и културен живот, дури и на сцената на Кралскиот Скопски театар, чија основна задача беше да ја неутрализира македонската национална свест.“ – констатира романописецот и театролог Александар Алексиев. Денес се навршуваат 30 години од смртта на Васил Иљоски и ова е соодветна пригода за навраќање кон неговото пребогато драмско и книжевно-лингвистичко творештво, но и на неговиот живот, вложен до последниот миг во афирмацијата на нашата македонска национална самобитност.

Преобјавен „Абецедарот“ за македонските деца во Егејска Македонија од 1925, кој е сведоштво за посебноста на македонскиот народ со својот македонски јазик

Во 1925 година се успеа преку тогашното Друштво на народи, кога не постоеше држава на македонскиот народ, да се издејствува „Абецедар“ за македонските деца во Егејска Македонија, макар и по барање на тогашна Бугарија и поради нејзините асимилаторски стремежи кон македонскиот народ. Денес, кога постои македонска држава на македонскиот народ, оваа Република Македонија, зошто да не се побара пак заштита за македонскиот јазик во Грција овој пат и од ЕУ и од Организацијата на ООН, како наследничка на некогашното Друштво на народи, па пак да се отпечати македонски овојпат „Буквар“, а не „Абецедар“ за македонските деца? Со барање и да се воведе македонскиот јазик во грчките училишта?! Правото на употреба на мајчиниот јазик е неотуѓиво право на секој народ и секое национално малцинство во Европа и светот, тоа право е загарантирано со сите европски конвенции и со конвенциите на ООН. Грција е обврзана со сите овие конвенции да ја овозможи употребата на македонскиот јазик во училиштата за македонските деца.
Сите вести од Колумни

Најнови вести

To top