Во колумната, која ја објави информативната агенција „Нетпрес“, покрај другото, Јанкуловски истакнува: Универзална практика е дека во најголем дел обвинителите не треба да бидат независни, туку неутрални, или неполитички во нивното донесување одлуки. Ваквата посветеност на неутралноста и непристрасноста не треба да ги заслепи реформаторите за политичката природа на процесите, во кои функционира обвинителството, како што тоа го замислува државниот јавен обвинител. Но, зарем може да очекувате да го разбере ова долгогодишен „потпросечен студент по право“, кој е експонент на еден „пиљарски“ претставен правен систем од поранешната власт? Срамот што го носи е голем, и за него и за професијата, во која предводат најлошите предводат. Но, тоа е прашање на лично достоинство и на достоинство на професијата, што ја врши.
Само Македонија може „дебело“ да плаќа неспособни и некомпентентни поединци на високи државни позиции. Имаме сериозна фалинка во системот на кривична правда кога дозволуваме оние, што ги „мереа“ ходниците на Правниот факултет во Скопје со години (ние ги викавме вечните студенти) и со судни маки ги полагаа испитите, да станат клучен фактор во државата, идентификуван како чувар на законитоста, уривајќи ја довербата во правниот систем. Се фаворизираат луѓе на високи позиции во системот на кривичната правда сo ниско ниво на правна писменост. Кога државата и политика свесно ќе го закопаат вистинското знаење и талент, некомпетентните луѓе се искачуваат на врвот во сите видови организации, затоа што се сигурни дека политиката ќе ги поддржи. Она од што секој систем на кривична правда би се срамел – правната неписменост – кај нас не е хендикеп. Тоа е сликата на вистинското вложување во луѓето во правосудството и обвинителството што го направи претходната влада.
Зарем може да очекувате правно неписмени поединци, потпросечни студенти на Правниот факултет, дека ќе бидат способни да се борат против криминалот и да ја делат правдата во општеството? Еден таков веќе испративме во срамната историја на нашиот правен систем. За другиов, ќе причекаме изгледа. Тоа се тие пропаднати инвестиции во правосудството и обвинителството, за кои говорат странските амбасадори. Само во Македонија тогата и вагата се потценети во рацете на вакви луѓе водени, од политички интереси, претворајќи ги во алатки за унапредување на корумпираните, на кои народот им дал овластување да се борат. Отворената политизација на обвинителството е најлошиот вид корупција на владеењето на правото, што ѝ се случува на Македонија“. Затоа јавноста ја изгуби довербата во многумина и во нивната способност да делат правда во општеството.Таквите луѓе ја обесчестија лството честа на обвинителскатапрофесија – за нив постојат само корист и интерес.
Обвинителството е институционален актер вграден во политичкиот процес. Но обвинителите треба да бидат неутрални, или неполитички во нивното донесување одлуки. Но, зарем може да очекувате да го разбере ова долгогодишен „потпросечен студент по право“, кој е експонент на еден „пиљарски“ промовиран правен систем од поранешната власт? Очигледна е намерата преку фаворизирање на обвинителската независност над отчетноста, да се прикријат случаите на злоупотреби на моќта во македонското обвинителство. Со неефикасни механизми за надзор, злоупотребата на моќ од страна на обвинителството со години остана неказнета. Таа практика продолжува и денес. Затоа е нужна промената која никако да се случи. Доста си играат криенка зад независноста на обвинителската функција. – заклучува професорот Јанкуловски во својата колумна.