Пишува: Свето Тоевски
„… двајца Македонци, Марко Карида, роден во Косана (Кожани)и Димитриј Георги Поповиќ, роден во Македонски Солун, ни изложија колку македонскиот народ … со сериозна намера е подготвен да премине, поради преголемиот турски јарем, под наша заштита, ако му биде дадено … сигурно покровителство. Поради тоа … милостиво го прифаќаме и го примаме под наша царска и кралска заштита, препорачувајќи им, поединечно и на сите наши воени заповедници, да не го напаѓаат македонскиот народ … туку според силите, секогаш и во секоја околност, да го заштитуваат, да го бранат и да му помагаат за таа цел.“ – изјавил во својата Привилегија (Повелба) од 26 април 1690 година австрискиот цар Леополд Први Хабзбуршки (1640 – 1705) до македонскиот народ, земајќи го под своја заштита во период кога Македонија била под османлиска управа.
Професорот Георги Гоце Дуртаноски, експерт за христијанска палеографија, вчера ѝ врачи на претседателката на Република Македонија Гордана Сиљановска-Давкова копија од овој историски документ од исклучително значење за македонскиот народ како уште еден аргумент и потврда за неговиот идентитет и постоење низ многуте векови. Со оваа повелба царот Леополд го прифатил барањето на Македонците за заштита од турското ропство, за возврат барајќи од нив да се приклучат во борбата против заедничкиот непријател.
Проф.Дуртаноски, авторот на овој уникатен документ во калиграфски препис, посочи дека оригиналниот записник бил пронајден во Воениот архив во Виена, а потем реконструиран во Центарот за ракописни студии при Европската христијанска академија, со којшто раководи. Привилегијата е објавена непосредно по задушувањето на македонското Карпошово востание од 1689 година.
Таа е документарна потврда за македонската посебност од крајот на 17 век и се наоѓа во Државниот архив во Виена. Ваков вид документи (привилегии) за време на владеењето на Леополд Први биле издавани за сите балкански народи, поради политичкиот интерес на Австро-Унгарија за влијание на Балканскиот Полуостров, којшто тогаш бил во политичките граници на Отоманскиот Султанат.
Шефицата на македонската држава Сиљановска-Давкова изјави дека Привилегијата е документ од особено значење за македонскиот народ и неговиот идентитет. „Документот го потврдува она што повеќепати е докажано, но добро е да имаме уште еден аргумент, соочени со обидите за оспорување на македонскиот идентитет.“ – нагласи Сиљановска-Давкова. Таа и професорот Дуртаноски ја нагласија важноста и ефикасноста на културната дипломатија, особено за малите држави меѓу кои и Република Македонија.
Сега што ќе кажат Бугарија, нејзините политичари и историчари, што ќе кажат и Европската унија и нејзините челници, кои толку штедро ги поддржуваат и ги бранат бугарските историски фалсификати: како ги „измисли“ Тито Македонците во 1944 година, кога австрискиот цар Леополд Први ги зеде под заштита во 1690 година?! Австрискиот цар наведува во својата повелба изрази „Македонци“ и „македонски народ“ три пол века пред да се наметне насилно и Преспанскиот договор, кој, исто така, го одрекува нивното постоење.
Музејот на македонската борба за самостојност во соработка со државните архиви од Виена и Скопје работат на претставување на овој историски документ пред пошироката македонска јавност во блиска иднина. Вакви претставувања на овој, но и на други историски документи за македонската етничка и јазична засебност во Балканот, треба да се организираат и да се одржат и ширум Европа, за да се запознае и да се увери и пошироката европска јавност за вистинските документирани факти за Македонија и македонскиот народ, наспроти бугарските измислици и негирања, кои се столбот на „Договорот за добрососедство“, поточно на „Бугарскиот договор“. Преку културно-научната дипломатија треба максимално да се засили борбата против идентитетските напади, кои доаѓаат од соседството.