
Три и пол години по руската инвазија, украинската војска се соочува со длабок недостиг на персонал, кој се протега од пешадијата до специјализираните улоги како механичари, возачи, медицински лица, оператори на дронови и артилериски специјалисти. „Украинска правда“ во детален извештај предупредува дека волонтерскиот бум од зимата и пролетта 2022 година е давно минато, а пред воените бироа повеќе нема редици. Мобилизацијата, која некогаш беше привремена пречка, сега стана хронична слабост што ја поткопува целата одбранбена структура на земјата. Владин портал Reserve+ открива илјадници отворени воени позиции, а во рововите, каде што војната е најсурова, недостатокот на пешадија го прави невозможним одржувањето на линијата, ротациите и одморот на исцрпените борци.
Командантите се принудени да селектираат кои сектори да ги заштитат, оставајќи „празнини“ на фронтот, особено околу Новопавливка и во правците кон Покровск. Русите ги експлоатираат овие пропусти со тактики на инфилтрација: мали групи се провлекуваат низ разредените позиции без отворен судир. „На одредени делови, растојанието меѓу бункерите достигнува километар – идеално за пенетрација“, алармира весникот. Еден заробен руски војник потврдил дека во јули напредувал кон Покровск „без и најмала отпор“, бидејќи на тој пат „просто немало Украинци“. Офицер од тој сектор признава: „Празнини имаме насекаде. Некои позиции се само формалност, пополнети со ментално сломени борци кои се водат како активни единици“. Ова доведе до фрагментација на фронтот: нема повеќе континуирана линија, туку острови на отпор, со испреплетени сили во места како Костјантинивка и Јампол, каде борбите се водат во урбаните средини.
Дефицитот ги тера дури и нефронталните единици – дрон-операторите и минофрларските екипи, кои обично се на 3-5 километри од линијата – да седат во рововите. Во екстремни случаи, руските трупи стигнуваат до артилериските позиции, 10 километри во длабочина: „Се случи да допрат до нашите топови. Тоа беше грешка, но немаме луѓе да ги чуваме сите правци“, признава командант. Зимската реформа за реорганизација во корпуси ветуваше подобра координација, но таа останува на хартија: „Корпусите се формирани на документ, но празни од персонал“, велат офицерите. Територијалните групи сè уште доминираат, а штабовите функционираат со минимален тим.
Олександр Сирски сè почесто интервенира лично, одлучувајќи за преместувања на единици, именувања и распределба на резерви – што многумина го нарекуваат „микроменаџмент“. Од јуни, тој посетил секторот Добропил над осум пати, заобиколувајќи го командниот ланец. Сирски формира и „Нападни сили“ – елитна гранка директно под него, која ги обединува бригади како 3-та, 5-та и 92-ра. „Логична идеја, но доцна“, вели поранешен командант, додека други го гледаат како „армија во армија“, со резерви само за Сирски. Неодамна, тој ја распушти координирачката група „Днепар“, преместувајќи го шефот Михајло Драпати во помала зона, што некои го толкуваат како „чистење на ривалите“.
Во фаза доминирана од дронови, Украина води во иновациите, но Русија во масовното производство. „Ние имаме идеи, тие – бројки што не гуши“, вели инженер од 53. бригада. Руските „Шахед“ дронови и камикази таргетираат логистиката во маса, исцрпувајќи ја воздушната одбрана и енергијата. Од пролетта, украинските бази се повлечени 40-50 километри внатре, комплицирајќи го снабдувањето: „Порано – неколку часа и 40 литри гориво; сега – ден и 300“, жали командант за логистика. Ова го намалува ризикот од загуби, бидејќи руските дронови делуваат до 15 километри зад линијата.
Како што сумира „Украинска правда“, Украина е во фаза каде луѓето, а не технологијата, се клучот. Русија напредува бавно, но систематски експлоатирајќи пукнатини – од слаби линии до заморени борци. „Без војници нема ротација, без ротација нема одмор, а без одмор – нема победа“, заклучува анализата.