Зад скромната фасада во боја на песок на една палата, скриена во сенката на величествената катедрала Дуомо во Милано, се одвивала тајна операција чија цел била да се соберат доверливи и компромитирачки информации за италијанската политичка и бизнис елита. Во оваа зграда, група компјутерски инженери, предводени од наводниот технички мозок Самуеле Каламучи, градела софистицирана база на податоци наречена „Beyond“. Оваа платформа содржела стотици илјади записи извлечени од државни бази, вклучувајќи финансиски трансакции, кривични истраги, даночни евиденции и други чувствителни податоци, со цел да се создадат детални профили на политичари, бизнис лидери и други истакнати личности во Италија. Според полициските прислушувања, Каламучи се фалел дека овие досиеја им даваат моќ да „ја заебаваат цела Италија“, откривајќи амбиција за контрола и манипулација на клучни фигури во земјата.
Операцијата, која започнала да привлекува внимание во 2022 година, била разоткриена во есента 2024 година по двегодишна истрага, која кулминирала со апсење на четири лица и испрашување на уште 60 други. Наводните водачи на групата, вклучувајќи го и Каламучи, негирале дека директно пристапиле до државните бази на податоци, тврдејќи дека нивните активности биле во рамките на законот. Од друга страна, оперативците од пониско ниво инсистирале дека вршеле само пребарувања со отворен код и верувале дека нивните дејствија се легални. Некои од осомничените дури тврделе дека работеле со премолчено одобрение од италијанската држава, што дополнително ја комплицира истрагата. По месеци испрашувања и преговори за спогодување за признавање на вината, 15 од обвинетите треба да се изјаснат на првото судско рочиште закажано за октомври 2025 година.
Меѓу целите на оваа операција биле истакнати личности како поранешниот премиер Матео Ренци и Игнацио Ла Руса, коосновач на владејачката партија „Браќа на Италија“ и актуелен претседател на италијанскиот Сенат. Откритијата за оваа шема предизвикале шок во италијанската јавност, не само поради чувствителноста на собраните податоци, туку и поради високите профили на жртвите. Скандалот ја нагласил ранливоста на приватноста во дигиталната ера, каде податоците стануваат моќно оружје за политички и економски притисоци. Оваа афера покренала сериозни прашања за отпорноста на демократските институции во време кога информациите се и моќ и одговорност, а хакерите, под команда на оние што плаќаат најмногу, можат да ги искористат слабостите на носителите на одлуки – од лични индискреции до финансиски неправилности.
Групата се претставувала како легитимна фирма за корпоративно разузнавање под името Equalize, привлекувајќи клиенти од висок профил, вклучувајќи банки, индустриски конгломерати, мултинационални компании и меѓународни адвокатски фирми, како што се енергетскиот гигант Ени, италијанската подружница на Хајнекен и производителот на тестенини Барила. Equalize тврдела дека нуди експертиза во решавањето на сложени прашања поврзани со управување со ризици, како комерцијални измами, корупција и инфилтрација од организиран криминал. Сепак, обвинителите тврдат дека групата нелегално пристапувала до телефони, компјутери и државни бази за да состави компромитирачки досиеја, кои потоа можеле да се користат за уцена или да се предадат на новинари за дискредитација на целите.
Клучна фигура во операцијата бил Кармине Гало, пензиониран полициски инспектор со долгогодишно искуство во борбата против организираниот криминал. Гало, кој починал од срцев удар во март 2025 година, бил ко-основач на Equalize и искористувал своите врски со поранешни колеги од полицијата и разузнавачките служби за да добие пристап до доверливи информации. Тој бил вмешан во решавањето на познати случаи, како убиството на Маурицио Гучи во 1995 година и киднапирањето на бизнисменката Алесандра Сгарела во 1997 година. Сепак, неговата кариера била обележана со контроверзии, вклучувајќи обвинувања за споделување службени тајни и помагање на криминалци, за што добил условна казна. По пензионирањето во 2018 година, Гало нелегално земал истражен материјал, вклучувајќи транскрипти, мафијашки мрежи и фотографии, кои подоцна ги користел во рамките на Equalize. Прислушувањата откриле дека тој се фалел со својата способност да набави пасоши за криминалци, вклучувајќи осуден мафијаш под истрага за киднапирање.
Неговиот бизнис партнер, Енрико Пацали, истакнат милански бизнисмен и поранешен раководител на Фондацијата Фиера Милано, бил наводниот фронтмен на Equalize. Пацали, познат по своите врски со десничарски политичари како Атилио Фонтана, претседател на регионот Ломбардија, ја користел својата репутација и мрежа за да привлече клиенти. Документите покажуваат дека Ени платил 377.000 евра на Equalize за поддршка во кривични и граѓански случаи, додека Хајнекен и Барила исто така соработувале со фирмата, тврдејќи дека не биле свесни за нејзините нелегални активности. Пацали поседувал 95% од акциите на Equalize, а неговата улога била да обезбеди договори со големи компании, вклучувајќи меѓународни фирми како Dentons, Deloitte, KPMG и EY.
Истрагата започнала речиси случајно во летото 2022 година, кога полицијата следела северноиталијански гангстер и забележала средба со Гало во кафе-бар во центарот на Милано. Оваа средба предизвикала сомнежи, по што Гало бил ставен под надзор, што довело до откривање на пошироката операција. При рацијата во седиштето на Equalize, полицијата пронашла илјадници досиеја, вклучувајќи наводни видео докази за „бунга бунга“ забавите на покојниот премиер Силвио Берлускони, опишани од истражителите како „алатка за уцена од највисока вредност“. Смртта на Гало во 2025 година, предизвикана од срцев удар, покренала сомнежи кај обвинителите, иако обдукцијата не покажала знаци на насилство. Токсиколошките тестови сè уште се во тек.
Скандалот предизвикал бурни реакции во Италија. Министерот за надворешни работи Антонио Тајани го нарекол „неприфатлив“, додека министерот за внатрешни работи Матео Пјантедози предупредил дека хакерите „ги менуваат правилата на демократијата“. Матео Ренци, една од жртвите, истакнал дека Equalize имала блиски врски со десничарски партии и имала намера да изгради моќна организација, иако обемот на нивното влијание сè уште е нејасен. Тој бара отштета како граѓански тужител во случајот.
Случајот ја нагласува традицијата на политичка шпионажа во Италија, која, според историчарот Џовани Орсина, ја поткопува довербата во институциите. Бавниот правосуден систем може да го одолговлечи исходот со години, додека поранешниот шеф на разузнавачките служби, Франко Габриели, предупредува дека дури и строгите казни нема да ја искоренат оваа пракса, бидејќи корупцијата е дел од човечката природа. Остануваат многу неодговорени прашања за врските на Equalize со разузнавачките служби и степенот на свесност на клиентите за нелегалните методи. Дел од документите се силно редактирани, а интервјуата со разузнавачки службеници остануваат класифицирани, оставајќи ја целосната вистина за операцијата во магла.