Колумни

Нацрт-заклучоците на Советот на ЕУ за промената на македонскиот устав ги кршат резолуциите на ООН и Договорот од Мастрихт, затоа се ништовни

Советот на ЕУ ја повикува Македонија да изврши промена на својот Устав во согласност со „Добрососедскиот договор“ со Бугарија и протоколите кон него, Преговарачката рамка и „францускиот предлог“, кои содржат категорично тврдење-фалсификат дека македонскиот народ, македонскиот јазик, идентитет и историја имаат „бугарски историски темели“. Тоа претставува целосно негирање на етничката, идентитетската и јазичната засебност на македонскиот народ. Декларацијата на ООН за недопустливоста на интервенирањето и вмешувањето во внатрешните работи на државите целосно ги заштитува македонскиот јазик и идентитет, како и македонската историја, од какви било и чии било обиди за негирање, или присвојување. Таа декларација строго забранува завлегување во идентитетскиот комплекс на кој било народ, што значи и на македонскиот народ. Токму ова го прават Советот на ЕУ и Бугарија! Членка на ООН е и Македонија: и за неа во еднаква мера важи применливоста на резолуциите на ООН. Според нив, ниту ЕУ, ниту Бугарија, Грција, или која било друга држава, немаат право да се мешаат во внатрешните и надворешните работи на Република Македонија, ниту да ѝ наложуваат да го менува Уставот во замена за „отворање на преговорите со ЕУ“. 

6 минути за читање

Пишува: Свето Тоевски

Европската унија упати преку Нацрт-заклучоците на својот Совет на министри повторно категорична порака и барање до Република Македонија: првата фаза од преговорите за евроинтегрирање може да започне штом ќе се спроведат уставните измени. Тие Нацрт-заклучоци се очекува едногласно да бидат усвоени од земјите-членки на ЕУ на 16 декември во Брисел. Спротивно на највисоките резолуции на ООН и на сопствениот основачки „Договор од Мастрихт“ ЕУ бара неотстапно од Република Македонија да го внесе фантомскиот „бугарскит државотворен народ“ во нејзиниот устав, без никакво обрнување внимание какви сѐ последици тоа би предизвикало за нејзиниот политички суверенитет и територијалниот интегритет, за македонската државност и македонскиот идентитет, јазик и историја.

Резолуцијата за недопустливост на политиката на хегемонизам во меѓународните односи на Генералното Собрание на Организацијата на Обединетите Нации од 1979 година строго – нагласуваме „строго“ – ѝ забранува на Бугарија водење и наметнување политика на политички, културен, историски и идентитетски хегемонизам кон Македонија и македонскиот народ, со тоа што таа бара вметнување „бугарски државотворен народ“ во уставот, но и да се „признае“ дека „македонскиот јазик има бугарски корени“, оти „македонскиот народ е новосоздаден народ од 1944/1945 година“, односно дека „Македонците се Бугари“, а дека „Македонија и Бугарија имаат заедничка, споделена историја“. Споменатата резолуција на ООН ѝ забранува, исто така строго, и на Европската унија водење политика на политички, културен, историски и идентитетски хегемонизам кон Македонија, давајќи ѝ поддршка на Бугарија во оваа смисла. Со оваа своја резолуција Генералното собрание на Организацијата на Обединетите Нации „ги повикува сите држави во водењето на меѓународните односи строго да ги почитуваат принципите на Повелбата на Обединетите Нации и принципите, кои се однесуваат на почитувањето на суверенитетот, суверената еднаквост, националната независност, единството и територијалниот интегритет на државите, немешање во нивните внатрешни работи …мирно решавање спорови … доминација до самоопределување…“

Со своите Нацрт-заклучоци за Македонија ЕУ и нејзиниот Совет се во директен и остар судир со Организацијата на Обединетите Нации и кршат уште еден нејзин важен акт: Декларацијата на Генералното собрание на ООН за недопустливоста на интервенирањето и мешањето во внатрешните работи на државите од 9 декември 1981 година. Со оваа декларација Генералното собрание на ООН потврдува, во согласност со Повелбата на Обединетите нации, дека ниту една држава, или група држави, нема право да интервенира, или да се меша во каква било форма, или од која било причина во внатрешните и надворешните работи на други држави. „Принципот на немешање во внатрешните и надворешните работи на државите ги опфаќа следните права и должности: суверенитет, политичка независност, територијален интегритет… како и националниот идентитет; суверено и неотуѓиво право на државата слободно да го одредува својот политички, економски, културен и општествен систем… без надворешна интервенција, мешање, субверзија, принуда или закана во каква било форма…“ – се нагласува во оваа декларација на Генералното собрание на ООН.

Советот на ЕУ со своите најнови Нацрт-заклучоци и Бугарија, како членка на ЕУ, со барањето до Македонија за уставни измени ги кршат не само клучните документи на светската организација, туку и фундаменталниот „Договор за Европската унија“, нејзиниот своевиден „европски устав“. Во него стриктно пишува: „1. Унијата ги почитува националните идентитети на своите земји-членки…2. Унијата ги почитува основните права, како што се гарантирани со Европската конвенција за заштита на човековите права и основните слободи … и уставните традиции, заеднички за земјите-членки како општи принципи на правото на Заедницата.“ Оваа темелна одредба во „Уставот на Европа“ – основачкиот „Договор за ЕУ“ се заснова врз врховниот принцип на меѓународното право „јус когенс“ дека идентитетскиот комплекс и јазикот на кој било народ, што значи и на македонскиот народ, е надвор од какви било меѓународни договори, оти е неповредлив и како таков заштитен во апсолутна смисла и во однос на најновите Нацрт-заклучоци на Советот за Европа за менувањето на уставот на Македонија. Но, ЕУ ги гази не само македонскиот идентитет и јазик, туку и се обидува повторно да ги погази и уставните традиции на македонската држава, иако ги почитува таквите традиции на своите држави-членки.

Македонија, нејзиниот устав, државно-националните интереси на македонскиот народ и сите други нејзини граѓани интереси, се целосно заштитени со меѓународните принципи на меѓународното право за државен суверенитет, за правото на самоопределување на народите и принципот на неинтервенција во внатрешните работи. Тие принципи ги прават нелегални Нацрт-заклучоците на Советот на ЕУ, која од свои „повисоки геополитички причини и интереси“ до максимум ги поддржува Бугарија и нејзините интереси. Тие Нацрт-заклучоци на Советот на ЕУ за измената на македонскиот устав се дел од „санстефанската фактура“, која ја испостави Софија, заради прифаќањето на таквиот свој статус, а која е замислено дека треба да ја платат Македонија и македонскиот народ по цена на конечно себеоткажување и самобришење од светската мапа на држави и народи. Како што ѝ се „плати“ и „преспанската фактура“ на Грција со „Преспанскиот договор“.

Претседателката на Република Македонија Гордана Силјановска-Давкова деновиве беше категорична: „Ако ЕУ се темели на вредности, моето прашање е: Кој треба да го смени уставот?“ Таа ја потсети ЕУ дека поправо Бугарија има поодамнешна обврска да си го смени уставот, а не да се наредува Македонија да го прави тоа! Европската Венецијанска комисија за владеење на правото на 3 март 2008 година со писмен допис експлицитно ја повикала Владата во Софија да изврши промени на Уставот на Бугарија, заради „еднаков третман на лицата што припаѓаат на националните малцинства според Рамковната конвенција“. Што најдиректно значи еднаков третман и на македонското национално малцинство! Во меѓувреме Бугарија не го променила својот устав, заради тамошните Македонци, но сега заедно со Брисел бара Македонија да го промени својот устав заради овдешното „бугарско малцинство“ од 3500  попишани Бугари со последниот попис, но кренати уставно на ниво на „бугарски државотворен народ“?! Во еден „пакет“ бесмислица и апсурд во светски размери! Во еден „пакет“ преседан и парадокс во светски размери!

Посочените одредби од двата акта на ООН и од „Договорот на ЕУ“ ги уриваат како меѓународноправно ништовни и неприфатливи Нацрт-заклучоците на Советот на Европа дека Македонија мора да го смени својот устав според барањето на Бугарија. Тие одредби, кои ѝ даваат целосно право на Македонија да ги отфрли наредбите на ЕУ и Бугарија, јасно укажуваат дека Брисел и Софија жестоко го кршат меѓународното право.

(Авторот изнесува во оваа колумна согледувања од сопствена политиколошка анализа, кои не се став на редакцијата на „Експрес“)

„Нова Македонија“

Поврзани теми:

топ|актуелно|еу|Република Македонија|Претседателка на Република Македонија Гордана Сиљановска-Давкова|Република Бугарија|промена на устав|Резолуции на ООН|Договор од Мастрихт на ЕУ

Повеќе на оваа тема:

Најнови вести од: Колумни

Ајде да им простиме на најдобрите меѓу нас – Пишува Драган Милосављевиќ

Мислам на писатели, актери, режисери, музичари, сликари, спортисти, научници чијшто успех не само дома туку и надвор е општо познат и признаен, но нивната репутација во ова општество е сериозно упропастена поради овие или оние причини

Коле Неделковски, поетот-револуционер, чиј глас одекнува силно и денес – 113 години од раѓањето

Коле Неделковски е човекот, кој ја откри заборавената книга „За македонцките работи“, член на Македонскиот литературен кружок од Софија, афирматор на македонскиот јазик во литературата и убеден антифашист. На денешен ден, на 16 декември 2025 година се навршуваат 113 години од неговото раѓање и ова е соодветна пригода за ново навраќање кон творештвото и овој македонски национален и поетски деец, кој соработувал со Никола Вапцаров и Кочо Рацин. Неговата бележита песна „Глас од Македонија“ е една од најпознатите револуционерни песни во во македонската книжевност. Таа е една од најпознатите револуционерни песни во македонската книжевност, како тревожен поетски глас за неразбраното македонско минато, за македонската вистина. Творештвото на Неделковски се карактеризира со употреба на македонскиот говор особено видливо во неговите збирки „Молскавици“ и „Пеш по светот“. Литературното дело на Коле Неделковски иако е скромно и по обем и по квалитет, сепак е мошне значајно. Основниот белег на  неговата поезијата е влијанието на народната поезија, а мотивите најчесто му се патриотски, исполнети со лиричност. Тој е еден од најреволуционерните поети во македонската литература. Коле Неделковски е поет-револуционер чиј глас сè уште одекнува силно и во оваа македонска сегашност.

Конески, генијот-посветеник на Македонската идеја, и неговиот аманет Македонците да си го вардат јазикот, својата „единствена неподелена татковина“

Блаже Конески (Небрегово, 19 декември 1921 – Скопје, 7 декември 1993), генијот на македонската поезија и проза, академик, книжевен историчар, филолог и јазичар, творец на „Македонската граматика“, преведувач и професор на Филозофскиот факултет во Скопје, е еден од кодификаторите на современиот македонски книжевен јазик. Денес се навршуваат 92 години од неговата смрт и ова е пригода за ново навраќање кон неговото неизмерно книжевно и научно творештво, на неговата личност и кон непресушните врутоци на неговите јазични, поетски и национални посланија и завештанија до денешново и сите наредни македонски поколенија дека токму јазикот е она, што нѐ прави како македонски народ, различен од сите други народи во Балканот, Европа и светот. Во последната, претсмртна статија „Една ситуација и едно лично становиште“ Конески ќе истакне: „Денешниот однос на бугарските раководители спрема нашиот јазик има свои длабоки корења во теоријата на великобугаризмот. Можеше ли оформувањето на нашиот јазик да биде појава случајна, дури измислена? Се разбира дека не можеше. Но, македонскиот јазик, и покрај сите викотници против него, од каде и да идат тие, постои, се развива и станува јазик на сѐ побогата литература, станува јазик, на кој што културните придобивки на човештвото му се присвојуваат на еден народ, досега потиснат во мракот на ропството. Добро кажува арапската пословица: ‘Пците лаат, карванот си мине!“

Зошто низ нашите градови не ечи многу почесто „песната на Македонија“ – нејзината „молитва“?

„Народните песни се показаљка на степенот од умственото развитие од народот и огледало на неговиот живот. Народот в песни изливат чувствата си, в них увековечвит животот му и давнешните му подвиги, в них находвит душевна храна и развлечение; затова в жаљба и в радост, на свадба и хоро, на жетва и грозјебрање, на везање и предење, по поле и по гори, штедро изливат песните како од богат извор…“ – ова е напишано во предговорот на првиот дел на „Зборникот на македонските народни песни“ на браќата Димитар и Константин Миладинови, објавен во 1861 година. Зарем турбофолкот и шундот, наречен „музика“ од балканската естрадна периферија на концертите во Македонија, ќе дозволиме да станат „показаљка на степенот“ на нашето „умствено развитие“ како народ македонски? Зарем ќе се согласиме тоа да стане „огледало на нашиот живот“ како народ македонски, чиј изворен фолклор и народен мелос се со врвни уметнички и културни вредности и меѓу најценетите во Европа и светот?!

Уставот од 17 ноември 1991 со асномската основа на Македонија како држава на македонскиот народ

Првиот устав на независна Македонија од 17 ноември 1991 година е од редот на така наречените „национални устави“. Тој македонски устав во најголемиот број негови елементи е на исто ниво и содржински и во поглед на содржаните принципи како и 165 други национални устави од вкупно 189-те устави, колку што ги има во овој момент во светот.
Сите вести од Колумни

Најнови вести

To top