Колумни

Маршираме против топовите на европското лицемерие, сењор Кошта!

Претседателот на Европскиот совет, Антонио Кошта, во Скопје потврди дека Европската унија засега цврсто стои во одбрана на позициите на својата членка Бугарија во спорот со Македонија. Португалецот својот став го соопшти грубо, со зборовите; „Она што е договорено е договорено и нема повеќе што да се договара. Сега треба да се исполни тоа што […]

Претседателот на Европскиот совет, Антонио Кошта, во Скопје потврди дека Европската унија засега цврсто стои во одбрана на позициите на својата членка Бугарија во спорот со Македонија. Португалецот својот став го соопшти грубо, со зборовите; „Она што е договорено е договорено и нема повеќе што да се договара. Сега треба да се исполни тоа што е договорено и нема повеќе простор да се прашува што уште треба да се договара“.

Македонскиот премиер Христијан Мицкоски возврати смирено, на одлучно: „Јас сум на истиот став дека евроинтегративниот процес треба да се темели на вредности, а не на билатерални прашања. За жал, претходната влада прифати такво билатерално прашање да биде дел од нашата европска иднина. Јас тоа не можам да го прифатам и нема никогаш да го прифатам“.

Тоа беа клучните политички пораки од оваа средба. Ништо ново, ништо неочекувано. Можеби новост е само тоа што Португалецот изгледа се амбицирал да ја скрши „тврдата позиција“ на владата во Скопје и да ја натера да го прифати она што го прифатија сервилните влади на СДСМ на Зоран Заев и на Димитар Ковачевски. Тоа значи дека нашите дипломати ќе имаат уште сеанси на „виткање рака“ со Антонио Кошта.

Во врска со тоа, имам предлог како на Португалецот да му објасниме што значат атрибутите на нашиот национален идентитет и нашата национална гордост, за нас, Македонците. И зошто не можеме и не сакаме да ги прифатиме бугарските негирања, кои претседателот на Европскиот совет ги смета за „договорена“ работа. Имено, предлагам на првата наредна средба со него, да се интонира, или барем неформално да се испее, португалската химна „A Portuguesa“.

Приказната и „контроверзите“ за португалската химна

Оваа песна е создадена во 1890 година, во време кога под силен притисок и ултиматум на Велика Британија, Португалија мора да се откаже од своите територии и претензии во Африка, во Ангола и во Мозамбик. Во 1911 година, по укинувањето на монархијата во Португалија, „A Portuguesa“ станува официјална химна на републиката.

Во Португалија, посебно во некои елитистички кругови, химната постојано е изложена на критики, бидејќи таа повикува на оружје („às armas, às armas!“) и на борба против „непријателот“. Еврофанатиците сметаат дека химната не е доволно „европска“ и дека го буди духот на национализмот и на империјализмот, а наводно ја шири и идејата за „зајакнување на нацијата“ преку „отпор кон странски влијанија“.

Ова се стиховите на португалската химна:

Херои на морето, благородни луѓе,
Храбра и бесмртна нацијо,
Крени се повторно
О раскошу на Португалија!

Во маглата на спомените,
О Татковино, почувствувај го гласот
На твоите истакнати предци
кои ќе те доведат до победа!“

И „контроверзниот“ рефрен што најмногу ги нервира елитистите, поради кој тие својата химна ја сметаа за „анахрона“:

На оружје, на оружје,
преку земја, преку море,
на оружје, на оружје,
за Татковината да се бориме!
Против топовите маршираме, маршираме!

Одвреме навреме, во Португалија се појавуваат идеи за промена на текстот или за компонирање нова химна, но тие не добиваат широка поддршка. За нормалните луѓе во Португалија, „А Portuguesa“ не е химна на освојување, туку реакција на понижување. Повикот „на оружје“ е симбол на мобилизација на народната волја за одбрана на достоинството на нацијата, а не конкретен повик на агресија или на војна. Химната за Португалците е и симбол на слободата по падот на монархијата, а подоцна и на борбата против диктатурата на Салазар.

Со еден збор, „A Portuguesa“ е дел од традицијата и од идентитетот на Португалците. Огромен дел од португалскиот народ ја сака и ја пее химната со гордост, особено на спортски настани и национални празници. Критиките доаѓаат од политички или од интелектуални групи, а не од широката јавност, што го прави нивното барање елитистичко, а не народно.

Португалците и Французите маршираат, Македонците се борат за своите правдини

Јас навистина не знам во која група спаѓа политичарот Антонио Кошта и дали ќе му се допадне да ја слушне својата химна уште еднаш, како што веројатно ја слушал и ја пеел многу пати во животот. Но, сигурен сум дека едно такво внимание од наша страна ќе му помогне да сфати дека борбата за слобода и отфрлањето на уцените и на ултиматумите од силниците е дел и од традицијата на македонскиот народ.

Нашата химна можеби нема толку „милитантни“ метафори како „А Portguesa“ или како „Марсејезата“, на пример (во која, пак, се спомнуваат оружје, баталјони, марширање, леење нечиста крв итн), но и „Македонците се борат за своите правдини“ во својата химна (по стихови на Владо Малески).

Соочени со топовите на силеџиското вето, како и храбрите Португалци некогаш со топовите на моќната Британска империја, Македонците денес ја избираат единствената достоинствена опција – верба во слободарскиот дух на европските нации и во идејата за обединување на Европа, но и отпор и истрајност во борбата против неправдата.

Што има тука неевропско?

Против топовите маршираме, маршираме!

Маршираме против топовите на европското лицемерие, сењор Кошта!

Целата колумна на Бранко Героски на следниот линк:

Маршираме против топовите на европското лицемерие, сењор Кошта!

Најнови вести од: Колумни

Ахмети во Приштина ги повика Албанија и Македонија „да побараат преиспитување на Резолуцијата на Советот на Европа за УЧК на Косово од 2011“

Дали Али Ахмети на 7.8.2025 во Приштина побара „преиспитување на Резолуцијата на Советот на Европа од 2011 година во врска со косовската УЧК“, но со одредена цел и да превенира можна негова кривична одговорност во Македонија како „врховен командант“ на македонската УЧК во врска со „Хашките случаи“, ако и откако биле реактивирани во македонското правосудство, што го бараат токму Советот на Европа и неговата комесарка за човекови права Дуња Мијатовиќ?

Ќе може ли преку ЕУ и ООН како во 1925 да се побара заштита за македонскиот јазик и неговите дијалекти во Грција, оти дел од нив се соочуваат со закана од „јазична смрт“?!

Сѐ поголем број од македонските дијалекти, особено во источниот и западниот дел на Егејска Македонија, се соочуваат со растечка закана од „јазична смрт“, иако сѐ уште покажуваат одредена отпорност и способност да опстојат, задржувајќи ја колку-толку улогата на чувари на македонската лингвакултура и идентитет во Егејска Македонија, денес во Грција.

Преспанскиот договор е „концентрат“ на геноцидниот и идентитетски фашизам на Метаксас, кој, според Биртлс, се однесуваше кон Македонците како Германците спрема Евреите (2)

Мерките на грчките фашисти и на Метаксас преку јазичниот, духовниот и физичкиот геноцид да ги сотрат Македонците во Егејска Македонија не дале резултат, туку, напротив, уште повеќе го засилиле отпорот да се зачуваат македонскиот идентитет и јазик.

Преспанскиот договор е стопроцентен „концентрат“ на геноцидниот и идентитетски фашизам на Метаксас од 1936 до 1940 врз Македонците во Егејот и нивниот идентитет и јазик

Се смета дека од 1936-1940 година, во периодот на фашистичката диктатура на грчкиот генерал Јоанис Метаксас, поради употребата на македонскиот јазик биле казнети, затворени, или прогонети околу 5.250 Македонци.

Сократ Маркилов (12.4.1921-4.8.1993), македонскиот деец во Пиринска Македонија, кој одлежа 17 години во бугарските затвори, поради својата македонска определба и дејност

Покрај Сократ Маркилов, поради неговите замакедонски активности страдало и неговото семејство. Тоа било интернирано од комунистичките бугарски власти во градот Ловеч.

Штабот на востаниците влегол во Крушево на 4.8.1903 и началникот Никола Карев ја прогласил првата Македонска народна република: Ние сме чеда на Македонија!

На денешен ден, на 4 август 1903 година во Крушево влегол Штабот на крушевските востаници – Горското началство, кој бил свечено дочекан од народот. Началникот на Штабот Никола Kарев одржал револуционерен говор пред народот и ја прогласил првата Македонска народна република, по што го повикал народот да избере привремена влада. Владата била формирана со учество […]

Време е за нова пролет на Македонската Република! – пoрака до ЕУ и „добрите соседи“ од Давкова дека нема веќe да се „витка“ „железниот“ илинденско-асномски ‘рбет, како „гумениот ‘рбет“ на Заев!

На 2 август 1944 на Првото заседание на АСНОМ Панко Брашнаров го одржува историскиот говор, во кој меѓу другото, ќе каже: „Денес на вториот славен Илинден, се ставаат темелите на македонската држава… Да е жива нашата мила македонска федерална држава!“ На 2 август 2025, 81 година по Брашнаров, во својата илинденска реч, исто така, со исклучително значење во поновата македонска историја, претседателката на Република Македонија Гордана Силјановска-Давкова ќе се надоврзе на свој начин на зборовите на Панко, нагласувајќи: „Да ни е вековита Македонската република, зачната овде во Крушевската република! Да ни е вечна слободата! Ние не сме стебло без корен.“

To top