Соочени со најновото барање на НАТО за издвојување 5% од БДП за одбрана, италијанските политичари предлагаат изградба на мост од 13,5 милијарди евра до Сицилија што би се претставил како воен трошок.
Италија е една од земјите на НАТО кои најмалку издвојуваат за одбрана: Минатата година издвои само 1,49 проценти од бруто домашниот производ за својата војска така што барањето од 5 проценти до 2035 изгледа недостижно, пишува Политико
Вицепремиерите и клучните личности во кабинетот на Џорџија Мелони – министерот за надворешни работи Антонио Тајани и министерот за инфраструктура Матео Салвини – нагласија дека мостот има не само економско, туку и воено значење.
Во владин документ од април се вели дека објектот ќе го олесни трансферот на тешка воена опрема и војници од Северна Европа до Медитеранот и ќе им служи на НАТО и на италијанските вооружени сили.
Проектот – централен висечки мост долг 3,3 километри што би го направил најдолгиот висечки мост во светот – има долга и контроверзна историја. Обидите за негова изградба датираат од антички Рим, преку режимот на Мусолини и соништата на Силвио Берлускони. Тој постојано бил запиран од економски, технички и еколошки причини, како и поради отпор од локалните власти.
Претставник на италијанското Министерство за финансии изјави дека класифицирањето на проектот како воен би му овозможило на проектот да ги надмине бирократските и правните пречки и да го олесни финансирањето.
Според европските регулативи, до 1,5% од идните трошоци за одбрана може да се наменат за „стратешка одржливост“, вклучително и инфраструктура.
Опозицијата, сепак, остро реагираше. Според Џузепе Анточи од Движењето 5 ѕвезди, таквото претставување на проектот е „потсмевање на граѓаните и на обврските на Италија кон НАТО“. Тој ја нарече идејата „блеф“ и „обид за меѓународно самопонижување“, истакнувајќи дека регионите на Сицилија и Калабрија страдаат од недостаток на основна инфраструктура, лоши патишта и болници во критична состојба.
Постојат и геостратешки проблеми. Месинскиот теснец не спаѓа во официјалниот коридор за воена мобилност на НАТО, кој се протега од пристаништата во Пуља до Балканот. Исто така, не е јасно дали ЕУ ќе го прифати проектот како дел од својата мрежа за воена мобилност.