Колумни

Се согласувам со Филипче – Воопшто не е лошо, напротив битна е перспективата

СДСМ оствари чиста, пефектна победа во Кривогаштани и уште во две општини во првиот круг. Има шанса уште во пар други. Во бастионот Струмица свесно беше жртвувана кралица во ликот на Костадинов

3 минути за читање
Знам дека многумина се потсмеваат, дел се чудат а одредени дури се и гневни на изјавите на лидерот на СДСМ, Венко Филипче дека резултатите од изборите не се лоши за партијата. Некои побрзаа да прогласат дека заменичката на Филипче, професорката Ана Чупеска пати од делузија, особено откако изјави дека перспективите за изборите можат да бидат различни и дека нејзината перспектива е дека СДСМ победува. Но тоа се главно злобници. Јас генерално се согласувам со Филипче и Чупеска. Не само што не е лошо, дури оди и на добро. Можеби тргнувам од поинакви причини, но главната идеја ни е иста.
Да ги погледнеме фактите. СДСМ оствари чиста, пефектна победа во Кривогаштани и уште во две општини во првиот круг. Има шанса уште во пар други. Во бастионот Струмица свесно беше жртвувана кралица во ликот на Костадинов, ВМРО-ДПМНЕ убедливо победи, но на долг рок, значи во перспектива, работите ќе одат во прилог на СДСМ. Во Скопје, Каја Шукова можеби заврши на четвртото место, но тоа не е нејзина ниту пак вина на партијата. Таа имаше визија за метрополата која граѓаните во својата наивност не ја разбраа и побрзаа да му дадат глас на Орце Ѓорѓиевски. Пакосните мрморат: добро, а што е со Битола, Прилеп, Велес, Охрид, речиси сите скопски општини, што со Штип, Берово и десетици други? Јас велам дека повторно е во прашање недостаток на визија кај битолчани, прилепчани, велешани и да не набројувам. И, како што вели Чупеска, важна е перспективата од која гледате. Сега се случи пораз во педесетина општини, ама во догледна иднина, со правилен пристап и квалитетни политики, сето тоа може да се смени.
Не сум ги прочитал мислите за оваа тема на бардовите од рангот на Зоран Иванов и Тричковски, на ценетиот Џабир или на интелектуалниот гигант Тито Беличанец, ама верувам дека во голема мера се поклопуваат со ова што јас го говороам. А тие знаат што е што, да не се лажеме.
Понатаму, видлив е ентузијазмот на раководството на партијата. Се чувствува нова, силна енергија. Реформите одлично напредуваат, квалитетните кадри како Чупеска и Фани даваат нов, толку потребен инпут. Единствено се прашувам и негодувам зошто не се користат квалитетите на некои докажани ликови од минатото. Што е со Бојан Маричиќ на пример, лик кој може и тоа како да допринесе за идните победи? Или слични на него за кои знаеме дека успешно се интегрираат во таа идеолошка матрица.
Сепак, јас не се мешам во нивните внатрешни политики, ниту пак имам право на такво нешто. Членството треба да реши. Да, тоа членство, (заедно со ентузијастите) сега е значително намалено, за очекувње е дека на следните избори нема да има ниту 100 илјади гласови на конто на СДСМ, но општо е познато дека не е важен квантитетот туку квалитетот. И од таа позиција мора да се гледаат нештата. Перпсктивата е добра, со уште повеќе усилби, може да стане и сјајна. Најважно е раководството да опстои на сегашните политики па колку сакаат овие или оние да негодуваат. Правилната линија е поставена и треба само мудро да се следи. Кон нови победи. Кон европска иднина. За добро на сите. За доброто на Македонија!
Драган Милосављевиќ

Поврзани теми:

избори 2025|Ана Чупеска|топ|Венко Филипче|колумна|СДСМ

Повеќе на оваа тема:

Најнови вести од: Колумни

Зошто низ нашите градови не ечи многу почесто „песната на Македонија“ – нејзината „молитва“?

„Народните песни се показаљка на степенот од умственото развитие од народот и огледало на неговиот живот. Народот в песни изливат чувствата си, в них увековечвит животот му и давнешните му подвиги, в них находвит душевна храна и развлечение; затова в жаљба и в радост, на свадба и хоро, на жетва и грозјебрање, на везање и предење, по поле и по гори, штедро изливат песните како од богат извор…“ – ова е напишано во предговорот на првиот дел на „Зборникот на македонските народни песни“ на браќата Димитар и Константин Миладинови, објавен во 1861 година. Зарем турбофолкот и шундот, наречен „музика“ од балканската естрадна периферија на концертите во Македонија, ќе дозволиме да станат „показаљка на степенот“ на нашето „умствено развитие“ како народ македонски? Зарем ќе се согласиме тоа да стане „огледало на нашиот живот“ како народ македонски, чиј изворен фолклор и народен мелос се со врвни уметнички и културни вредности и меѓу најценетите во Европа и светот?!

Уставот од 17 ноември 1991 со асномската основа на Македонија како држава на македонскиот народ

Првиот устав на независна Македонија од 17 ноември 1991 година е од редот на така наречените „национални устави“. Тој македонски устав во најголемиот број негови елементи е на исто ниво и содржински и во поглед на содржаните принципи како и 165 други национални устави од вкупно 189-те устави, колку што ги има во овој момент во светот.

Со уставните амандмани од 16.11.2001 Македонија престана да биде држава на македонскиот народ и се вгради „фабрички дефект“ во политичкиот систем

„Амандманите од ноември 2001 година се сведоштво за ревизијата на асномска Македонија од суверена и унитарна држава во безидентитетна, дезинтегрирана, ‘рамковна’ мултиетничка Македонија. Со ревизијата на Уставот на РМ во 2001 година е маргинализирана улогата на македонскиот народ во конституирањето на Р. Македонија, минимизиран е неговиот конститутивен и државотворен карактер во формирањето на РМ.“ – нагласи академик Катица Ќулафкова на еден научен собир, одржан во Македонската академија на науки и уметности во 2014 година.

Треба долгорочно да се преосмисли натамошното чекорење по европскиот пат и каква Македонија мораме да им оставиме на идните поколенија

Република Македонија „прослави“ вчера, на 9 ноември, неславен јубилеј: изминаа 20 години од престојувањето во „еврочекалницата, откако истиот ден во 1995 година ЕУ ја донесе својата одлука да и додели статус како земја-кандидатска зе евроинтегрирање.

Свето Тоевски: Македонија не би требало да прифаќа по налог на ЕК третман како безначајна „геоополитичка трева“, која би ја газеле „слоновите“ додека се тепаат меѓу себе

Не соодветствува со автентичните државно-национални интереси на Македонија и на нејзините граѓани најновата позиција, која ја изнесе еврокомесарката за проширување на ЕУ Марта Кос, дека „земјите-кандидатки мора да направат геополитички избор на која страна се пред да влезат во ЕУ“. Спроведувањето на овој став дополнително би ја  усложнил ионака сложената ситуација, во која се наоѓа Македонија веќе изложена на сериозни критики во најновиот извештај на Европската комисија дека „не искажува резултати во реформите“ и оти „запаѓа во застој“.

Драмското и јазично творештво на Васил Иљоски – македонскиот Шекспир е трајно потсетување кои сме биле и кои мора да останеме – како Македонци

„Кога беше забранета употребата на македонскиот јазик Васил Иљоски се најде меѓу оние, кои имаа смелост постепено да го уфрлаат тој јазик во сите пори на тогашниот општествен и културен живот, дури и на сцената на Кралскиот Скопски театар, чија основна задача беше да ја неутрализира македонската национална свест.“ – констатира романописецот и театролог Александар Алексиев. Денес се навршуваат 30 години од смртта на Васил Иљоски и ова е соодветна пригода за навраќање кон неговото пребогато драмско и книжевно-лингвистичко творештво, но и на неговиот живот, вложен до последниот миг во афирмацијата на нашата македонска национална самобитност.

Преобјавен „Абецедарот“ за македонските деца во Егејска Македонија од 1925, кој е сведоштво за посебноста на македонскиот народ со својот македонски јазик

Во 1925 година се успеа преку тогашното Друштво на народи, кога не постоеше држава на македонскиот народ, да се издејствува „Абецедар“ за македонските деца во Егејска Македонија, макар и по барање на тогашна Бугарија и поради нејзините асимилаторски стремежи кон македонскиот народ. Денес, кога постои македонска држава на македонскиот народ, оваа Република Македонија, зошто да не се побара пак заштита за македонскиот јазик во Грција овој пат и од ЕУ и од Организацијата на ООН, како наследничка на некогашното Друштво на народи, па пак да се отпечати македонски овојпат „Буквар“, а не „Абецедар“ за македонските деца? Со барање и да се воведе македонскиот јазик во грчките училишта?! Правото на употреба на мајчиниот јазик е неотуѓиво право на секој народ и секое национално малцинство во Европа и светот, тоа право е загарантирано со сите европски конвенции и со конвенциите на ООН. Грција е обврзана со сите овие конвенции да ја овозможи употребата на македонскиот јазик во училиштата за македонските деца.
Сите вести од Колумни

Најнови вести

To top