Кога ќе те жениме тебе чедо Дамјане,
татко ќе ти направи свадба да се памети.
Целата румелиска земја ќе ја поканам,
целата румелиска земја сè до Солуна,
гости јас неброени, браќа сè Македонци.
Здравје боже, Дамјане, жив и здрав да пораснеш,
голем јунак, комита, гордост чедо таткова.
На мајка ти личен, на татко јунак голем,
да станеш ти сине прав и горд Македонец.
Кој не испратил дете на печалба, не знае колку може да биде голема болката таткова. Да го растеш 20 години, да бдееш над него, да се радувате и тагувате заедно низ катадневните животни премрежиња, да живеете ракомет 24/7, да се гордееш со тоа во каков маж израснал, во каков патриот и следбеник на нашата вера рисјанска, па да го испратиш на гурбет.
„Тато, знаеш ли колку јас тебе те сакам? Нема да те изневерам“, ти вели смислата на твојот живот додека тешка солза таткова ти ја издава експлозијата од емоции додека неуспешно се обидуваш да ги сокриеш криејќи се на балконот за да не види тој што во тебе гледа идол. Пред да се прекрсти и да ја бакне иконата на Света Петка на ѕидот во ходникот и да го напушти домот татков, запловувајќи во печалбарските води. Детето кое татко го крсти по војводата Даме Груев и неброено пати му го шепнуваше тоа на уво додека го думкаше на нога кога беше „3,5 кила месо“…
А требаше да биде сосем спротивно. Ако вселената го ислушаше Андон Бошкоски пред прерано да го одземе великанот на македонскиот ракомет. Гуруто на Дамета, неговиот тренер во Спортската академија што во Железо гледаше светски талент и за пет години стандарден репрезентативец на Македонија. Човекот за кој Даме душата си ја даваше и чиј број на години (47) си ги напиша на патиките со кои се пробиваше низ македонските ракометни беспаќа, а неговиот лик го носеше на екранот на мобилниот телефон.
Доне, тренер на македонската репрезентација и помошник на тогашниот селектор Звонко Шундовски кога Македонија стигна до историското петто место на Европското првенство 2012 во Србија. Творец, заштитник и промотор на ракометните таленти од ова поднебје, кој за Даме велеше дека е модерно лево крило, кој не може да игра на ниту една друга позиција, но затоа на таа е светски калибар. Шампионот на Првата македонска лига со Мулти есенс, младински вицепрвак со Пролет и освојувач на бронзен медал со пионерите на Вардар.
Го снема Донета, ја снема и магијата што му го осветлуваше ракометниот пат на неговиот штитеник. Отидоа неврат 13 години макотрпна работа, 13 години беспрекорна физичка кондиција, огромна љубов за спортот број еден во Македонија, вложување во себе, трпење неправди наспроти статистиката во негова полза („Тато, не се секирај, не можат да ме скршат“). Тринаесет години соништа дека еден убав сончев ден ќе ги досегне височините на идолите Тимур Дибиров и Уве Генсхајмер.
И наместо и понатаму да го сонува ракометниот сон, ете ти го на пат за – Малта. Решен да сврти нов лист во животот, да се испроба во друга област, да си докаже и себеси и на другите дека може и ќе успее. Таму каде што врските, моќта некој да те поттурне, да ти даде ветер во грбот, не играат никаква улога. Туку само тоа што го носиш во себе и што си способен да го понудиш на пазарот на трудот за соодветен надомест што ќе ти ги отвори портите на замислената индивидуална сатисфакција.
Е, мори жална Македонијо! Уште колку ли твои синови ќе испратиш низ „дуњава“ да позлатуваат туѓи бели дворови, да го пронесуваат низ белиот свет најдоброто од тебе? Уште колку ли татковци, мајки, дедовци, баби, браќа и сестри ќе испраќаат најблиски кајгоде за да го вградуваат кодот македонски во едикоиси белосветски ветрометини?
Кога ли конечно Македонците ќе се скрасат на родната грутка, ќе ја подредат својата судбина со таа на мајка Македонија? Кога ли нашите чеда ќе почувствуваат благодет од тоа да се биде свој на своето, дека каменот си тежи на своето место? Кога ли ќе ја видат својата иднина тука наместо стотици/илјадници километри подалеку?
Сè што татко спечалил, за тебе ќе потроши
многу вино, ракија, дарови и музика,
зурли, чедо, тапани, кавали, гајдаџии,
да се знае, Дамјане, кога ќе те жениме.
Здравје боже, Дамјане, жив и здрав да пораснеш,
голем јунак, комита, гордост чедо таткова.
На мајка ти личен, на татко јунак голем,
да станеш ти сине прав и горд Македонец.