Пишува: Свето Тоевски
Во првиот дел од анализата на оваа тема веќе се осврнав на „Предлог-резолуцијата за заедничките државни и национални позиции околу евроинтегрирањето на С.Македонија“, за која се разговарало на 9 септември 2025 година во Париз со политички личности што се дел од поширокиот или од поблискиот тим на францускиот претседател Емануел Макрон. Дали Французите беа „консултанти“, „инструктори“ или се автори на Предлог-резолуцијата за промена на македонскиот устав? Дали Французите продолжуваат со својата потрага „по правда за бугарските барања“, според теркот на Емануел Макрон?! Официјален Париз е должен да даде одговори пред македонската јавност за тоа која е неговата улога во врска со овој предложен документ. Инаку, уште на самиот почеток од оваа анализа отфрлам било чија и најмала помисла дека со овој текст се ставам во функција на предизборната кампања на која било партија против која било друга партија. Основата на оваа споредбена политиколошка анализа се исклучиво автентичните државно-национални интереси на Македонија и македонскиот народ, како и на сите други граѓани независно од нивната етничка и политичка припадност.
Емануел Макрон во улога на „бугарски адвокат“, кој бара „правда за бугарските барања“
Франција е државата, од која Македонија го доби катастрофалниот француски предлог и која во 2022 година целосно застана зад Бугарија во нејзиниот спор со постоењето на македонската етничка и јазична засебност на Балканот. Лично францускиот претседател Емануел Макрон на 23 јуни 2022 година ќе истапи целосно во улога на „бугарски адвокат“ и ќе побара „правда за бугарските барања“, велејќи покрај, другото: „Уште една земја (Бугарија) со задоцнување побара промени (на Уставот), меѓутоа ЕУ не може да се преправа дека тие не постојат!“ Највисоките претставници на бугарската држава истапуваат веќе неколку години со барањето за уставни промени и во него е главен изразот „бугарски државотворен народ во Македонија“.
Внесувањето на „бугарскиот државотворен народ“ во преамбулата на македонскиот устав, според истакнати светски политички експерти, би значело директно овозможување „државотворните Бугари“, согласно со меѓународното право, да здобијат право на самоопределување сѐ до отцепување на својот „бугарски дел“ од македонската територија и потоа да си го припојат кон „матичната држава Бугарија“. Затоа, на пример, во Шпанија и Словачка, држави-членки на ЕУ со мултиетничко население, не се ни помислува етничките малцинства, или етничките групи (што Бугарите не се воопшто во Македонија) да можат да добијат уставно признат статус како „државотворен народ“, што бара Бугарија за 3504 Бугари во Македонија.
„Француско-бугарската резолуција“ за „македонските црвени линии“ кон ЕУ е „темпирана мина“, ставена во „заседа“ да се активира во соодветен момент, арно ама ако се укаже!
Споменатата „Предлог-резолуција“ со „директивите“ да се внесат „бугарските државотворци „најдоцна до 10 февруари 2026 година“, треба да се именува, всушност, како „Француско-бугарска резолуција“. Таа е „скроена“ да биде нова „бугарска алатка“ во уште еден обид за растурање на македонската држава, за нејзино конечно прогласување како „втора бугарска држава во Балканот“, што би била, перпективно, припоена кон „мајка Бугарија“. Вистинските составувачи на „Француско-бугарската резолуција“, заедно со нивните домашни „курири“, кои само ја донесоа во Македонија, се наоѓаат во „заседа“: тие здружно чекаат да завршат локалните избори и да искористат и најмала можност дури и принудно да издејствуваат одржување предвремени парламентарни избори. Потоа и да се избере многу „проевропска влада“, не како оваа „непослушнава“ и „некооперативна“, која се „инаети“ и не сака да ги вметне „државотворните Бугари“ во македонскиот устав. Е, токму во ваков момент и во ваков контекст би дошло на ред активирањето на „Француско-бугарската резолуција“ за „македонските црвени линии“, по можност.
Веќе е започнато сценариото за уривање на актуелната Влада и на Македонија како држава. За ова можат да се наведат повеќе аргументи и факти. Подметнувањето на пожарите целото изминато лето и организирањето „протестни прошетки“ се дел од тоа сценарио, кое има за цел „да се случи народ“ во земјата, слично како и „Шарената револуција“, по која беше насилно сменета тогашната влада, со активно учество на странскиот чинител и домашните помагачи. Организаторите на една „протестна прошетка“ низ Скопје летоска се обидуваа да ги организираат граѓаните помасовно да излезат и дури им упатија повик: „Да се разбесниме“! Веќе беше видено што донесоа „шаренореволуционерните беснеења“ во 2017 година и по нив насилното „преспанско уривање“ на уставниот поредок на Македонија. Протестите продолжуваат во Македонија и сега, со сите автентични мислења, што ги искажуваат граѓаните, но и со сите обиди за манипулација со нив и со јавното мислење воопшто.
Наместо да биде урната Македонија и претворена во „втора бугарска држава во Балканот“, ќе мора да се урне сценариото „Бугарија е единствената држава во светот, која се граничи со самата себе“!
За да се спречи активираното сценарио не само за уривање на сегашната влада, туку конечно и на македонската држава, потребно е и навистина со најголема можна масовност во излегувањето на гласачките места локалните избори на 19 октомври да бидат изјаснување не само за новите личности, новите програми и исчекори напред во функционирањето на локалните власти, туку тие да се претворат и во референдум за опстој на Република Македонија. Гласајќи за нови градоначалници и нови општински совети, бирачите треба да се раководат, пред се, од целта и визијата за зачувување и просперитет на нашата заедничка Македонија.
Со споменатата „Предлог-резолуција“ Франција се обидува да интервенира и во Македонија, за да да забрза постапката за менување на нејзиниот устав, а потоа и на сѐ она, што би следело. А што би следело? Бугарија веќе со децении, па и денес, истапува против Македонија од позициите на својата национална великобугарска доктрина дека е „единствената држава во светот, која се граничи со самата себе“! Поранешниот претседател на Бугарија Петар Стојанов имал кажано своевремено: „Разделени или не, Бугарија и Македонија се две чеда на една мајка!“. Пред повеќе години бугарскиот историчар и политичар Божидар Димитров има изјавено славодобивно: „Ја добивме Третата балканска војна за Македонија без ниеден испукан куршум!“. Божидар Димитров има уште нешто изјавено: „Ако се исполни Договорот за добрососедство со Македонија, тогаш тоа ќе биде крај на македонизмот и навистина претворање на Македонија во втора бугарска држава!“ Бугарија се обидува непрестајно и навистина да ја добие „Третата балканска војна за Македонија без ниеден испукан куршум“, штедро поддржана и потпомогната од ЕУ, особено од Макронова Франција. Макронова Франција има од 2008 година „договор за стратегиско партнерство“ со Бугарија, одлични политички, економски и други односи и тоа се некои од причините зошто Франција е „европска мајка“ за Бугарија, а „санстефанска маќеа“ за Македонија! Но, на ова ќе се осврнам во следниот, трети дел на оваа анализа.
Не интервенира Макронова Франција само во Македонија, туку речиси во половина свет за „работи кои не ѝ се допаѓаат“ и наидува на широка осуда и отфрлање на нејзината интервенционистичка надворешна политика
Новинската агенција Ројтерс на 28.9.2025 година извести дека Павел Дуров, милијардерот-основач на апликацијата за пораки Телеграм, во неделата ја обвини француската агенција служба за разузнавање оти „побарала преку посредник да цензурира некои канали на телеграм, за да спречи молдавски гласови“. Дуров ја обвини Франција дека се мешала и влијаела врз изборите во Молдавија која „проевропска партија да победи“. Ројтерс ја цитира и следната изјава на Павел Дуров: „Франција се обидува да ги замолчи мислењата, што не ѝ се допаѓаат. Франција се обидува да влијае врз политичките случувања во Источна Европа.“ Пред неколку месеци Павел Дуров искажа подготвеност и пред суд да сведочи дека Франција чинела напори да повлијае и во претседателските избори во Романија, барајќи од него да спроведе цензура на романските корисници на апликацијата „Телеграм“.
Макронова Франција повеќе од 10 години се соочува со остри реакции низ светот дека како држава и нејзиниот претседател Макрон „безобѕирно се мешаат во внатрешните работи на други држави и се обидуваат да влијаат врз политичките случувања во Европа“. Турција, Кина, Венецуела, Иран, Алжир и цела низа земји од Африка во изминативе години, но и во оваа 2025 година реагираа во врска со мешањата на Франција во нивните внатрешни работи, поради „работи кои не им се допаѓале“ на официјален Париз и на Емануел Макрон. Радио Франс Интернационал на 22 септември 2022 година извести дека „официјален Техеран остро го осуди и го отфрли мешањето на француското министерство за надворешни работи и некои француски функционери во внатрешните работи на Иран, откако изразија поддршка за оние, што протестираат, поради смртта Курдката Махса Амини, уапсена од иранската полиција за моралност“. „Министерството за надворешни работи на Иран додаде дека француските власти беа домаќини на групи, кои беа директно вклучени во немирите во Иран во текот на годините.“ – имаше објавено Радио Франс Интернасионал. Но, нештата забрзано се менуваат особено оваа година и светски експерти и аналитичари веќе констатираат дека „политичкото наследство на Макрон во француската надворешна политика е на крајот“. Мали, Буркина Фасо и други африкански држави веќе ѝ порачаа на Франција дека „не може да изигрува повеќе изигрува колонијален џандар во Африка“.
Чуму Македонците да му се поклонуваат на „политичкото наследство на Макрон“ во француската надворешна политика, кое е на „изумирање“ и од кое произлегоа „Бугарскиот договор“ и злогласната „Преговарачка рамка“?!
Партијата „Национално собирање на Франција“, чии лидери Мари Ле Пен и Жордан Бардела имаат се посериозни шанси да го симнат Макрон од претседателската позиција на изборите во 2027 година, се залага за „многу поврамнотежена“ надворешна политика на Франција, без интервенирања во други држави. Оттука, штом е „на самракот наследството на Макрон“ во француската надворешна политика, чуму ние, Македонците, мораме да му се поклонуваме на тоа „наследство на Макрон“, од кое произлегоа „Бугарскиот договор“, сосе „Преговарачката рамка“ и Макроновиот „француски предлог“? Не е ли време овие акти да ги поништиме и да ги фрлиме на ѓубриштето на историјата, исто како што сакаат и Французите да сторат со Макрон?! Дали е дојдено времето и македонските политичари да започнат да го „фаќаат“ чекорот со времето“ и со новите правци во француската надворешна политика, која има сѐ поголеми шанси да биде ослободена од болеста наречена „мешање во надворешните работи на други држави“?
(продолжува)
(Овој текст е втор дел и надоврзување на првиот дел на анализата со наслов „По ‘париската обука’ Филипче и СДСМ ја ‘извадија’ ‘најпатриотската’ резолуција за ‘Бугари во устав’ – новата ‘бугарска алатка’ за распад на Македонија!“
(Авторот изнесува согледувања од сопствена политиколошка анализа, кои немаат никаква поврзаност со ниедна политичка партија во Република Македонија. Согледувањата на авторот не се став на редакцијата на „Експрес“)