Колумни

Алхемичарот Али и Бадентер – Пишува Роберт Димитриевски

Лидерот на ДУИ пред Конгресот требало да сврати во Државниот завод за индустриска сопственост за да си ги патентира идеите

4 минути за читање

Што на бабата ѝ било мило, тоа ѝ се сонило. Ете така „баба“ Али ја замислува демократијата.

Влада да се формирала со Бадентерово мнозинство, за да имала двоен легитимитет и реално да ги претставувала сите заедници, ќе посака лидерот на ДУИ од партискиот конгрес.

Со Бадентер да се одлучувало и во Уставниот суд, односно законите усвоени со Бадентерово мнозинство да не можело да бидат поништени од судот задолжен за заштита на највисокиот законодавен акт без исто такво мнозинство.

И трето, почесниот доктор на Државниот универзитет во Тетово бара децентрализација и трансформација на локалната самоуправа, со крајна цел финансиска независност на општините.

Пред да дојде на Конгресот, Ахмети требало да сврати до Државниот завод за индустриска сопственост. Вакви генијални идеи какви што изложи пред највисокиот орган на партијата од Мала Речица заслужуваат да бидат заштитетни. За да мора да (му) плати некој друг што би дошол на идеја да ги употреби.

Каде се чуло и видело во унитарна држава Влада да се формира со двојно мнозинство? Демек, требало да имаш мнозинство пратеници во Собранието, но и мнозинство кај припадниците не немнозинските заедници меѓу народните претставници?!

Бог да чува и голман да брани! Ако така се избираше влада, ич да не се оди на избори. Нека се договорат „племенските поглавици“ и завршена работа. Нема потреба од скапи предизборни кампањи, избирачки одбори и надоместоци за нив, државна изборна комисија, управни судови за решавање по евентуални жалби за изборниот процес.

Со еден удар две муви ќе се отепаат. И волкот (Али) сит, и овците (буџетот) на број. Просто к’о грав. Само треба да ти текне…

Чуму ѝ е на Македонија и Уставен суд? Она што „поглавиците“ ќе го изгласаат како закон во Парламентот со Бадентер, ќе се исклеса во камен и – крај на приказната. А бе ако сакаат ќе донесат закон и дека Сонцето се врти околу Земјата, а не обратно, што им можеш? Само да е со Бадентерово мнозинство и можеш да им плукнеш под прозорец.

Ингениозно му е на Алита и она со финансиската независност на општините. Нема што централната власт да прибира даноци и на локално ниво, општините сами ќе си ги собираат и трошат парите. И толку многу ќе насоберат што ќе градат и автопати, брани, железнички тунели, болници, стадиони и што уште не. А бе и полиција, и војска, и здравство, и образование, и култура, и спорт ќе си финансираат, што ќе ти е држава?

А потоа некои општини ќе си се спојат, ќе се окрупне територијата и оп – Илирида?! Или Јужно Косово, Источна Албанија, сеедно. Без испукан куршум. Во оазата на мирот, разбира се. Нели Али?

Не е можно? Па и не е. Единствената политичка понуда дваесет и кусур години некому да му биде само и исклучиво да игра на националистичка карта. Едно те исто од 2001 наваму.

Никаква економска програма, од која фајде би имале и неалбанците. Никакви предлози за заштита на животната средина или за решавање на проблемот со аерозагадувањето, иако проба да глуми и „зелен“ не толку одамна. Никакви идеи за подобрување на состојбите во судството, во енергетиката или во сообраќајот, на пример.

Арно ама, не поминува веќе имитирањето големоалбанство кај Албанците. И тие, како и Македонците и сите останати во оваа држава, фатија џаде оттука по белиот свет токму поради продавањето магла и удирањето „у грудима јуначкима“ на разни алиевци и слични нему.

Луѓето сакаат подобар живот, сеедно од која националност е тој што ги донесува одлуките. Како што мудро ќе заклучи и архитектот на модерна Кина, Денг Сијаопинг: „Не е важно дали мачката е црна или бела, сè додека фаќа глувци“. За да се сфати тоа не е потребно Бадентерово мнозинство…

 

 

 

 

 

 

 

Поврзани теми:

Конгрес|ДУИ|колумна|Роберт Димитриевски|али ахмети

Повеќе на оваа тема:

Најнови вести од: Колумни

Коле Неделковски, поетот-револуционер, чиј глас одекнува силно и денес – 113 години од раѓањето

Коле Неделковски е човекот, кој ја откри заборавената книга „За македонцките работи“, член на Македонскиот литературен кружок од Софија, афирматор на македонскиот јазик во литературата и убеден антифашист. На денешен ден, на 16 декември 2025 година се навршуваат 113 години од неговото раѓање и ова е соодветна пригода за ново навраќање кон творештвото и овој македонски национален и поетски деец, кој соработувал со Никола Вапцаров и Кочо Рацин. Неговата бележита песна „Глас од Македонија“ е една од најпознатите револуционерни песни во во македонската книжевност. Таа е една од најпознатите револуционерни песни во македонската книжевност, како тревожен поетски глас за неразбраното македонско минато, за македонската вистина. Творештвото на Неделковски се карактеризира со употреба на македонскиот говор особено видливо во неговите збирки „Молскавици“ и „Пеш по светот“. Литературното дело на Коле Неделковски иако е скромно и по обем и по квалитет, сепак е мошне значајно. Основниот белег на  неговата поезијата е влијанието на народната поезија, а мотивите најчесто му се патриотски, исполнети со лиричност. Тој е еден од најреволуционерните поети во македонската литература. Коле Неделковски е поет-револуционер чиј глас сè уште одекнува силно и во оваа македонска сегашност.

Конески, генијот-посветеник на Македонската идеја, и неговиот аманет Македонците да си го вардат јазикот, својата „единствена неподелена татковина“

Блаже Конески (Небрегово, 19 декември 1921 – Скопје, 7 декември 1993), генијот на македонската поезија и проза, академик, книжевен историчар, филолог и јазичар, творец на „Македонската граматика“, преведувач и професор на Филозофскиот факултет во Скопје, е еден од кодификаторите на современиот македонски книжевен јазик. Денес се навршуваат 92 години од неговата смрт и ова е пригода за ново навраќање кон неговото неизмерно книжевно и научно творештво, на неговата личност и кон непресушните врутоци на неговите јазични, поетски и национални посланија и завештанија до денешново и сите наредни македонски поколенија дека токму јазикот е она, што нѐ прави како македонски народ, различен од сите други народи во Балканот, Европа и светот. Во последната, претсмртна статија „Една ситуација и едно лично становиште“ Конески ќе истакне: „Денешниот однос на бугарските раководители спрема нашиот јазик има свои длабоки корења во теоријата на великобугаризмот. Можеше ли оформувањето на нашиот јазик да биде појава случајна, дури измислена? Се разбира дека не можеше. Но, македонскиот јазик, и покрај сите викотници против него, од каде и да идат тие, постои, се развива и станува јазик на сѐ побогата литература, станува јазик, на кој што културните придобивки на човештвото му се присвојуваат на еден народ, досега потиснат во мракот на ропството. Добро кажува арапската пословица: ‘Пците лаат, карванот си мине!“

Нацрт-заклучоците на Советот на ЕУ за промената на македонскиот устав ги кршат резолуциите на ООН и Договорот од Мастрихт, затоа се ништовни

Советот на ЕУ ја повикува Македонија да изврши промена на својот Устав во согласност со „Добрососедскиот договор“ со Бугарија и протоколите кон него, Преговарачката рамка и „францускиот предлог“, кои содржат категорично тврдење-фалсификат дека македонскиот народ, македонскиот јазик, идентитет и историја имаат „бугарски историски темели“. Тоа претставува целосно негирање на етничката, идентитетската и јазичната засебност на македонскиот народ. Декларацијата на ООН за недопустливоста на интервенирањето и вмешувањето во внатрешните работи на државите целосно ги заштитува македонскиот јазик и идентитет, како и македонската историја, од какви било и чии било обиди за негирање, или присвојување. Таа декларација строго забранува завлегување во идентитетскиот комплекс на кој било народ, што значи и на македонскиот народ. Токму ова го прават Советот на ЕУ и Бугарија! Членка на ООН е и Македонија: и за неа во еднаква мера важи применливоста на резолуциите на ООН. Според нив, ниту ЕУ, ниту Бугарија, Грција, или која било друга држава, немаат право да се мешаат во внатрешните и надворешните работи на Република Македонија, ниту да ѝ наложуваат да го менува Уставот во замена за „отворање на преговорите со ЕУ“. 

Зошто низ нашите градови не ечи многу почесто „песната на Македонија“ – нејзината „молитва“?

„Народните песни се показаљка на степенот од умственото развитие од народот и огледало на неговиот живот. Народот в песни изливат чувствата си, в них увековечвит животот му и давнешните му подвиги, в них находвит душевна храна и развлечение; затова в жаљба и в радост, на свадба и хоро, на жетва и грозјебрање, на везање и предење, по поле и по гори, штедро изливат песните како од богат извор…“ – ова е напишано во предговорот на првиот дел на „Зборникот на македонските народни песни“ на браќата Димитар и Константин Миладинови, објавен во 1861 година. Зарем турбофолкот и шундот, наречен „музика“ од балканската естрадна периферија на концертите во Македонија, ќе дозволиме да станат „показаљка на степенот“ на нашето „умствено развитие“ како народ македонски? Зарем ќе се согласиме тоа да стане „огледало на нашиот живот“ како народ македонски, чиј изворен фолклор и народен мелос се со врвни уметнички и културни вредности и меѓу најценетите во Европа и светот?!

Уставот од 17 ноември 1991 со асномската основа на Македонија како држава на македонскиот народ

Првиот устав на независна Македонија од 17 ноември 1991 година е од редот на така наречените „национални устави“. Тој македонски устав во најголемиот број негови елементи е на исто ниво и содржински и во поглед на содржаните принципи како и 165 други национални устави од вкупно 189-те устави, колку што ги има во овој момент во светот.

Со уставните амандмани од 16.11.2001 Македонија престана да биде држава на македонскиот народ и се вгради „фабрички дефект“ во политичкиот систем

„Амандманите од ноември 2001 година се сведоштво за ревизијата на асномска Македонија од суверена и унитарна држава во безидентитетна, дезинтегрирана, ‘рамковна’ мултиетничка Македонија. Со ревизијата на Уставот на РМ во 2001 година е маргинализирана улогата на македонскиот народ во конституирањето на Р. Македонија, минимизиран е неговиот конститутивен и државотворен карактер во формирањето на РМ.“ – нагласи академик Катица Ќулафкова на еден научен собир, одржан во Македонската академија на науки и уметности во 2014 година.
Сите вести од Колумни

Најнови вести

To top