„Македонија ќе биде слободна!“, ќе извика Александар Турунџев на 30 август 1905 година во Битола пред самиот да си ја стави јамката околу вратот и да скокне од кошарата врз која го беа качиле Османлиите, откако го носеле во пранги со запрежна кола низ градот на конзулите. На 120-годишнината од погубувањето во близина на некогашниот Ат-пазар и официјално ќе биде ставен во функција споменикот на великанот на Македонската револуционерна организација.
Еееееј, 120 години подоцна! Еден век и две децении! А Македонија е слободна уште од 1944 година!
Горостасот од леринско Горно Врбени, кој ги закрили и заштитуваше од грчката пропаганда сонародниците од Егејска Македонија, се изначека за спомен-обележје во слободна Македонија веќе 81 година. Војводата што цела година бил измачуван во турски затвор, во кој завршил за 150 жолтици?! Толку била наградата за предавникот Митре Гинков, кој му се претставувал како пријател и го убедил да преспие во неговиот дом, пред да го издаде чедото на Македонија на смртниот непријател во тоа време.
Безмалку 16 години од вкупно 33 колку што поживеал јунакот македонски ѝ ги посветил на својата втора мајка. Трите илјади битолчани што ја проследиле поворката со имењакот на Александар Македонски до местото на егзекуцијата сами по себе зборуваат за пиететот кон маченикот меѓу народот. Херој што, како и многумина пред и по него, ќе падне на браникот на Македонија предаден од изрод на родот свој.
Цели осум години споменикот на Турунџев фаќаше прав во дворот на Општина Битола! Донесен на 12 септември 2017 година, за време на градоначалникот Владимир Талески, спомен-обележјето чекаше до 2023 година и сегашниот градски татко Тони Коњановски за да биде изграден кружниот тек во рамките на кој беше поставен на постаментот на 8 август 2025 година!
Додека низ целиот западен дел на државата никнуваат како печурки по дожд споменици на соработници со окупаторот во Втората светска војна или на убијци на македонските бранители во 2001 година, грамадата Александар Турунџев се изначека. (Пре)долго им требаше на Македонците за симболично да ѝ се оддолжат на жртвата за нив и за Македонија на учесникот во Илинденското востание, кој бил страв и трепет за непријателите на својот народ од леринско преку долнопреспанско до битолско.
Атлетски граденото високо мажиште со бујна коса и стреловит поглед, како што го опишуваат хроничарите, насекаде меѓу народот омилен гостин, човек од доверба на Даме Груев и на Ѓорѓи Сугарев, дури на средина од третата деценија на 21. век ќе ја добие заслужената почит од слободната македонска држава. Доволно за неминовното прашање колку Македонците се достојни за неговата жртва.