Колумни

Недостојни за жртвата на Турунџев – Пишува Роберт Димитриевски

Војводата и великан на МРО добива спомен-обележје во Битола цели 120 години по погубувањето и осум по изработката на споменикот

3 минути за читање

„Македонија ќе биде слободна!“, ќе извика Александар Турунџев на 30 август 1905 година во Битола пред самиот да си ја стави јамката околу вратот и да скокне од кошарата врз која го беа качиле Османлиите, откако го носеле во пранги со запрежна кола низ градот на конзулите. На 120-годишнината од погубувањето во близина на некогашниот Ат-пазар и официјално ќе биде ставен во функција споменикот на великанот на Македонската револуционерна организација.

Еееееј, 120 години подоцна! Еден век и две децении! А Македонија е слободна уште од 1944 година!

Горостасот од леринско Горно Врбени, кој ги закрили и заштитуваше од грчката пропаганда сонародниците од Егејска Македонија, се изначека за спомен-обележје во слободна Македонија веќе 81 година. Војводата што цела година бил измачуван во турски затвор, во кој завршил за 150 жолтици?! Толку била наградата за предавникот Митре Гинков, кој му се претставувал како пријател и го убедил да преспие во неговиот дом, пред да го издаде чедото на Македонија на смртниот непријател во тоа време.

Безмалку 16 години од вкупно 33 колку што поживеал јунакот македонски ѝ ги посветил на својата втора мајка. Трите илјади битолчани што ја проследиле поворката со имењакот на Александар Македонски до местото на егзекуцијата сами по себе зборуваат за пиететот кон маченикот меѓу народот. Херој што, како и многумина пред и по него, ќе падне на браникот на Македонија предаден од изрод на родот свој.

Цели осум години споменикот на Турунџев фаќаше прав во дворот на Општина Битола! Донесен на 12 септември 2017 година, за време на градоначалникот Владимир Талески, спомен-обележјето чекаше до 2023 година и сегашниот градски татко Тони Коњановски за да биде изграден кружниот тек во рамките на кој беше поставен на постаментот на 8 август 2025 година!

Додека низ целиот западен дел на државата никнуваат како печурки по дожд споменици на соработници со окупаторот во Втората светска војна или на убијци на македонските бранители во 2001 година, грамадата Александар Турунџев се изначека. (Пре)долго им требаше на Македонците за симболично да ѝ се оддолжат на жртвата за нив и за Македонија на учесникот во Илинденското востание, кој бил страв и трепет за непријателите на својот народ од леринско преку долнопреспанско до битолско.

Атлетски граденото високо мажиште со бујна коса и стреловит поглед, како што го опишуваат хроничарите, насекаде меѓу народот омилен гостин, човек од доверба на Даме Груев и на Ѓорѓи Сугарев, дури на средина од третата деценија на 21. век ќе ја добие заслужената почит од слободната македонска држава. Доволно за неминовното прашање колку Македонците се достојни за неговата жртва.

 

Поврзани теми:

битола|колумна|Роберт Димитриевски|споменик|Александар Турунџев

Повеќе на оваа тема:

Најнови вести од: Колумни

Конески, генијот-посветеник на Македонската идеја, и неговиот аманет Македонците да си го вардат јазикот, својата „единствена неподелена татковина“

Блаже Конески (Небрегово, 19 декември 1921 – Скопје, 7 декември 1993), генијот на македонската поезија и проза, академик, книжевен историчар, филолог и јазичар, творец на „Македонската граматика“, преведувач и професор на Филозофскиот факултет во Скопје, е еден од кодификаторите на современиот македонски книжевен јазик. Денес се навршуваат 92 години од неговата смрт и ова е пригода за ново навраќање кон неговото неизмерно книжевно и научно творештво, на неговата личност и кон непресушните врутоци на неговите јазични, поетски и национални посланија и завештанија до денешново и сите наредни македонски поколенија дека токму јазикот е она, што нѐ прави како македонски народ, различен од сите други народи во Балканот, Европа и светот. Во последната, претсмртна статија „Една ситуација и едно лично становиште“ Конески ќе истакне: „Денешниот однос на бугарските раководители спрема нашиот јазик има свои длабоки корења во теоријата на великобугаризмот. Можеше ли оформувањето на нашиот јазик да биде појава случајна, дури измислена? Се разбира дека не можеше. Но, македонскиот јазик, и покрај сите викотници против него, од каде и да идат тие, постои, се развива и станува јазик на сѐ побогата литература, станува јазик, на кој што културните придобивки на човештвото му се присвојуваат на еден народ, досега потиснат во мракот на ропството. Добро кажува арапската пословица: ‘Пците лаат, карванот си мине!“

Нацрт-заклучоците на Советот на ЕУ за промената на македонскиот устав ги кршат резолуциите на ООН и Договорот од Мастрихт, затоа се ништовни

Советот на ЕУ ја повикува Македонија да изврши промена на својот Устав во согласност со „Добрососедскиот договор“ со Бугарија и протоколите кон него, Преговарачката рамка и „францускиот предлог“, кои содржат категорично тврдење-фалсификат дека македонскиот народ, македонскиот јазик, идентитет и историја имаат „бугарски историски темели“. Тоа претставува целосно негирање на етничката, идентитетската и јазичната засебност на македонскиот народ. Декларацијата на ООН за недопустливоста на интервенирањето и вмешувањето во внатрешните работи на државите целосно ги заштитува македонскиот јазик и идентитет, како и македонската историја, од какви било и чии било обиди за негирање, или присвојување. Таа декларација строго забранува завлегување во идентитетскиот комплекс на кој било народ, што значи и на македонскиот народ. Токму ова го прават Советот на ЕУ и Бугарија! Членка на ООН е и Македонија: и за неа во еднаква мера важи применливоста на резолуциите на ООН. Според нив, ниту ЕУ, ниту Бугарија, Грција, или која било друга држава, немаат право да се мешаат во внатрешните и надворешните работи на Република Македонија, ниту да ѝ наложуваат да го менува Уставот во замена за „отворање на преговорите со ЕУ“. 

Зошто низ нашите градови не ечи многу почесто „песната на Македонија“ – нејзината „молитва“?

„Народните песни се показаљка на степенот од умственото развитие од народот и огледало на неговиот живот. Народот в песни изливат чувствата си, в них увековечвит животот му и давнешните му подвиги, в них находвит душевна храна и развлечение; затова в жаљба и в радост, на свадба и хоро, на жетва и грозјебрање, на везање и предење, по поле и по гори, штедро изливат песните како од богат извор…“ – ова е напишано во предговорот на првиот дел на „Зборникот на македонските народни песни“ на браќата Димитар и Константин Миладинови, објавен во 1861 година. Зарем турбофолкот и шундот, наречен „музика“ од балканската естрадна периферија на концертите во Македонија, ќе дозволиме да станат „показаљка на степенот“ на нашето „умствено развитие“ како народ македонски? Зарем ќе се согласиме тоа да стане „огледало на нашиот живот“ како народ македонски, чиј изворен фолклор и народен мелос се со врвни уметнички и културни вредности и меѓу најценетите во Европа и светот?!

Уставот од 17 ноември 1991 со асномската основа на Македонија како држава на македонскиот народ

Првиот устав на независна Македонија од 17 ноември 1991 година е од редот на така наречените „национални устави“. Тој македонски устав во најголемиот број негови елементи е на исто ниво и содржински и во поглед на содржаните принципи како и 165 други национални устави од вкупно 189-те устави, колку што ги има во овој момент во светот.

Со уставните амандмани од 16.11.2001 Македонија престана да биде држава на македонскиот народ и се вгради „фабрички дефект“ во политичкиот систем

„Амандманите од ноември 2001 година се сведоштво за ревизијата на асномска Македонија од суверена и унитарна држава во безидентитетна, дезинтегрирана, ‘рамковна’ мултиетничка Македонија. Со ревизијата на Уставот на РМ во 2001 година е маргинализирана улогата на македонскиот народ во конституирањето на Р. Македонија, минимизиран е неговиот конститутивен и државотворен карактер во формирањето на РМ.“ – нагласи академик Катица Ќулафкова на еден научен собир, одржан во Македонската академија на науки и уметности во 2014 година.

Треба долгорочно да се преосмисли натамошното чекорење по европскиот пат и каква Македонија мораме да им оставиме на идните поколенија

Република Македонија „прослави“ вчера, на 9 ноември, неславен јубилеј: изминаа 20 години од престојувањето во „еврочекалницата, откако истиот ден во 1995 година ЕУ ја донесе својата одлука да и додели статус како земја-кандидатска зе евроинтегрирање.

Сите вести од Колумни

Најнови вести

To top