Колумни

Недостојни за жртвата на Турунџев – Пишува Роберт Димитриевски

Војводата и великан на МРО добива спомен-обележје во Битола цели 120 години по погубувањето и осум по изработката на споменикот

3 минути за читање

„Македонија ќе биде слободна!“, ќе извика Александар Турунџев на 30 август 1905 година во Битола пред самиот да си ја стави јамката околу вратот и да скокне од кошарата врз која го беа качиле Османлиите, откако го носеле во пранги со запрежна кола низ градот на конзулите. На 120-годишнината од погубувањето во близина на некогашниот Ат-пазар и официјално ќе биде ставен во функција споменикот на великанот на Македонската револуционерна организација.

Еееееј, 120 години подоцна! Еден век и две децении! А Македонија е слободна уште од 1944 година!

Горостасот од леринско Горно Врбени, кој ги закрили и заштитуваше од грчката пропаганда сонародниците од Егејска Македонија, се изначека за спомен-обележје во слободна Македонија веќе 81 година. Војводата што цела година бил измачуван во турски затвор, во кој завршил за 150 жолтици?! Толку била наградата за предавникот Митре Гинков, кој му се претставувал како пријател и го убедил да преспие во неговиот дом, пред да го издаде чедото на Македонија на смртниот непријател во тоа време.

Безмалку 16 години од вкупно 33 колку што поживеал јунакот македонски ѝ ги посветил на својата втора мајка. Трите илјади битолчани што ја проследиле поворката со имењакот на Александар Македонски до местото на егзекуцијата сами по себе зборуваат за пиететот кон маченикот меѓу народот. Херој што, како и многумина пред и по него, ќе падне на браникот на Македонија предаден од изрод на родот свој.

Цели осум години споменикот на Турунџев фаќаше прав во дворот на Општина Битола! Донесен на 12 септември 2017 година, за време на градоначалникот Владимир Талески, спомен-обележјето чекаше до 2023 година и сегашниот градски татко Тони Коњановски за да биде изграден кружниот тек во рамките на кој беше поставен на постаментот на 8 август 2025 година!

Додека низ целиот западен дел на државата никнуваат како печурки по дожд споменици на соработници со окупаторот во Втората светска војна или на убијци на македонските бранители во 2001 година, грамадата Александар Турунџев се изначека. (Пре)долго им требаше на Македонците за симболично да ѝ се оддолжат на жртвата за нив и за Македонија на учесникот во Илинденското востание, кој бил страв и трепет за непријателите на својот народ од леринско преку долнопреспанско до битолско.

Атлетски граденото високо мажиште со бујна коса и стреловит поглед, како што го опишуваат хроничарите, насекаде меѓу народот омилен гостин, човек од доверба на Даме Груев и на Ѓорѓи Сугарев, дури на средина од третата деценија на 21. век ќе ја добие заслужената почит од слободната македонска држава. Доволно за неминовното прашање колку Македонците се достојни за неговата жртва.

 

Поврзани теми:

битола|колумна|Роберт Димитриевски|споменик|Александар Турунџев

Повеќе на оваа тема:

Најнови вести од: Колумни

Уставот од 17 ноември 1991 со асномската основа на Македонија како држава на македонскиот народ

Првиот устав на независна Македонија од 17 ноември 1991 година е од редот на така наречените „национални устави“. Тој македонски устав во најголемиот број негови елементи е на исто ниво и содржински и во поглед на содржаните принципи како и 165 други национални устави од вкупно 189-те устави, колку што ги има во овој момент во светот.

Со уставните амандмани од 16.11.2001 Македонија престана да биде држава на македонскиот народ и се вгради „фабрички дефект“ во политичкиот систем

„Амандманите од ноември 2001 година се сведоштво за ревизијата на асномска Македонија од суверена и унитарна држава во безидентитетна, дезинтегрирана, ‘рамковна’ мултиетничка Македонија. Со ревизијата на Уставот на РМ во 2001 година е маргинализирана улогата на македонскиот народ во конституирањето на Р. Македонија, минимизиран е неговиот конститутивен и државотворен карактер во формирањето на РМ.“ – нагласи академик Катица Ќулафкова на еден научен собир, одржан во Македонската академија на науки и уметности во 2014 година.

Треба долгорочно да се преосмисли натамошното чекорење по европскиот пат и каква Македонија мораме да им оставиме на идните поколенија

Република Македонија „прослави“ вчера, на 9 ноември, неславен јубилеј: изминаа 20 години од престојувањето во „еврочекалницата, откако истиот ден во 1995 година ЕУ ја донесе својата одлука да и додели статус како земја-кандидатска зе евроинтегрирање.

Свето Тоевски: Македонија не би требало да прифаќа по налог на ЕК третман како безначајна „геоополитичка трева“, која би ја газеле „слоновите“ додека се тепаат меѓу себе

Не соодветствува со автентичните државно-национални интереси на Македонија и на нејзините граѓани најновата позиција, која ја изнесе еврокомесарката за проширување на ЕУ Марта Кос, дека „земјите-кандидатки мора да направат геополитички избор на која страна се пред да влезат во ЕУ“. Спроведувањето на овој став дополнително би ја  усложнил ионака сложената ситуација, во која се наоѓа Македонија веќе изложена на сериозни критики во најновиот извештај на Европската комисија дека „не искажува резултати во реформите“ и оти „запаѓа во застој“.

Драмското и јазично творештво на Васил Иљоски – македонскиот Шекспир е трајно потсетување кои сме биле и кои мора да останеме – како Македонци

„Кога беше забранета употребата на македонскиот јазик Васил Иљоски се најде меѓу оние, кои имаа смелост постепено да го уфрлаат тој јазик во сите пори на тогашниот општествен и културен живот, дури и на сцената на Кралскиот Скопски театар, чија основна задача беше да ја неутрализира македонската национална свест.“ – констатира романописецот и театролог Александар Алексиев. Денес се навршуваат 30 години од смртта на Васил Иљоски и ова е соодветна пригода за навраќање кон неговото пребогато драмско и книжевно-лингвистичко творештво, но и на неговиот живот, вложен до последниот миг во афирмацијата на нашата македонска национална самобитност.

Преобјавен „Абецедарот“ за македонските деца во Егејска Македонија од 1925, кој е сведоштво за посебноста на македонскиот народ со својот македонски јазик

Во 1925 година се успеа преку тогашното Друштво на народи, кога не постоеше држава на македонскиот народ, да се издејствува „Абецедар“ за македонските деца во Егејска Македонија, макар и по барање на тогашна Бугарија и поради нејзините асимилаторски стремежи кон македонскиот народ. Денес, кога постои македонска држава на македонскиот народ, оваа Република Македонија, зошто да не се побара пак заштита за македонскиот јазик во Грција овој пат и од ЕУ и од Организацијата на ООН, како наследничка на некогашното Друштво на народи, па пак да се отпечати македонски овојпат „Буквар“, а не „Абецедар“ за македонските деца? Со барање и да се воведе македонскиот јазик во грчките училишта?! Правото на употреба на мајчиниот јазик е неотуѓиво право на секој народ и секое национално малцинство во Европа и светот, тоа право е загарантирано со сите европски конвенции и со конвенциите на ООН. Грција е обврзана со сите овие конвенции да ја овозможи употребата на македонскиот јазик во училиштата за македонските деца.
Сите вести од Колумни

Најнови вести

To top