Колумни

Тешко на ВМРО-ДПМНЕ – Пишува Роберт Димитриевски

Огромната победа носи и огромни очекувања за разултати во најкус можен рок, без изговори и оправдувања

3 минути за читање

Нека му ја мисли сега ВМРО-ДПМНЕ. Да, да, апсолутниот победник на локалните избори. Не најголемите губитници СДСМ и ДУИ. Од нив во моментов никој ништо не очекува, освен оставки на лидерите Венко Филипче и Али Ахмети и коренити внатрепартиски реформи.

Наспроти лузерите, сите очи на јавноста сега се вперени во партијата што уверливо триумфира и во изборите за органите на локалната самоуправа. Огромната победа носи и огромни очекувања. Посебно во ситуација кога граѓаните му дадоа речиси целосна власт во државата на предводникот на коалицијата „Твоја Македонија“ по таа освоена на парламентарно и на претседателско ниво минатата година.

Од партијата на Христијан Мицкоски луѓето сега очекуваат буквално волшебно стапче за решавање во најкус рок на проблеми таложени со години. Летвичката е крената толку високо што чистењето на ѓубрето и асфалтирањето улици ќе им се види како детска шега на вмровските градоначалници. Тоа веќе никој нема да им го брои на салдото на остварувањата, ако не се зафатат и не покажат резултати во реално време и во однос на аерозагадувањето, редовноста на јавниот транспорт, проширувањето на водоводната и на канализациската мрежа, притисокот на водата во зградите, изградбата на нови паркинзи, градинки, спортски објекти, културни содржини. Сè што го олеснува и подобрува квалитетот на урбаното живеење.

И не, нема да им поминат евентуалните изговори дека затекнале пустош и милионски долгови во општинските јавни претпријатија, како на пример во Скопје. Од моментот кога им ја дадоа довербата на ВМРО-ДПМНЕ и на партнерите во власта, граѓаните повеќе не ги интересира како тие ќе ја спроведат изборната програма. Напротив, педантно ќе им го пресметуваат секој чекор, секој потег или, не дај Боже, неактивност, расипништво, игнорирање на нивните укажувања.

Сето ова и многу повеќе ќе мора да се испорача во Кичево. Симболот на обединувањето на Македонците, Албанците, Турците, Ромите, Србите и другите против наративот за некаков си воен плен и за супремација на еден етнос заслужува да биде претворен во најпривлечното место за живеење во Македонија. Како одговор на сите што мислат дека можат вечно да владеат со примитивен национализам, со криминал, со неморал и со злоупотреба на дијаспората. Истата таа што токму поради ваквите ликови фатила џенем по белиот свет.

Тешко на владејачката партија ако не испорача резултати колку што е можно побрзо и на локално ниво, зошто веќе за 2,5 години ќе ја очекува ново изборно соочување со електоратот. А тој како што знае обилно и обемно да даде доверба, како сега, уште побрзо умее да ја одземе, во што бездруго се увери и ВМРО-ДПМНЕ пред само два локални изборни циклуса, кога од 56 (с)падна на пет градоначалници во 2017 година.

„Тешкото“ не им гине, но кадрите на Мицкоски по општините добија и ретка можност со добиената безмалку плебисцитарна поддршка да покажат и да се докажат. Сега се на бришан простор, без засолништа, па и само еден погрешен чекор може да им пресуди. Оправдувањата нека си ги остават дома, нека ги засукаат ракавите и канцелариите да ги заменат со работа на терен. Жолтите гумени чизми на Коце Трајановски не само што ќе ги доближат до реизбор по четири години, туку сигурно ќе им донесат и почит од (со)граѓаните. А таа во животот со ништо не може да се купи. Мора да се заслужи.

 

 

 

Поврзани теми:

Христијан Мицкоски|избор|колумна|Роберт Димитриевски|ВМРО-ДПМНЕ|локални избори

Повеќе на оваа тема:

Најнови вести од: Колумни

На локалните избори победи ВМРО ДПМНЕ, но пред се заедничка Македонија, општините не се повеќе „ничиј етнички плен и сопственост“

Овие локални избори влеваат силни импулси во правец на меѓуетничката и политичката стабилизација и консолидација на Република Македонија. Овие локални избори ги поразија сите намери за предизвикување меѓуетничка нетрпеливост, меѓуетнички инциденти, сите планирани сценарија за внатрешно дестабилизирање на државата, за „избоксување“ предвремени парламентарни избори, заради уривање на постојната Влада на Република Македонија. Бирачите од различните етникуми денес порачаа дека ја разбираат Македонија како заеднички дом за сите, во кој сите ќе можат да живеат и да се развиваат во мир, разбирање и заедничко живеење и помагање.

Драмското и јазично творештво на Васил Иљоски – македонскиот Шекспир е трајно потсетување кои сме биле и кои мора да останеме – како Македонци

„Кога беше забранета употребата на македонскиот јазик Васил Иљоски се најде меѓу оние, кои имаа смелост постепено да го уфрлаат тој јазик во сите пори на тогашниот општествен и културен живот, дури и на сцената на Кралскиот Скопски театар, чија основна задача беше да ја неутрализира македонската национална свест.“ – констатира романописецот и театролог Александар Алексиев. Денес се навршуваат 30 години од смртта на Васил Иљоски и ова е соодветна пригода за навраќање кон неговото пребогато драмско и книжевно-лингвистичко творештво, но и на неговиот живот, вложен до последниот миг во афирмацијата на нашата македонска национална самобитност.

Преобјавен „Абецедарот“ за македонските деца во Егејска Македонија од 1925, кој е сведоштво за посебноста на македонскиот народ со својот македонски јазик

Во 1925 година се успеа преку тогашното Друштво на народи, кога не постоеше држава на македонскиот народ, да се издејствува „Абецедар“ за македонските деца во Егејска Македонија, макар и по барање на тогашна Бугарија и поради нејзините асимилаторски стремежи кон македонскиот народ. Денес, кога постои македонска држава на македонскиот народ, оваа Република Македонија, зошто да не се побара пак заштита за македонскиот јазик во Грција овој пат и од ЕУ и од Организацијата на ООН, како наследничка на некогашното Друштво на народи, па пак да се отпечати македонски овојпат „Буквар“, а не „Абецедар“ за македонските деца? Со барање и да се воведе македонскиот јазик во грчките училишта?! Правото на употреба на мајчиниот јазик е неотуѓиво право на секој народ и секое национално малцинство во Европа и светот, тоа право е загарантирано со сите европски конвенции и со конвенциите на ООН. Грција е обврзана со сите овие конвенции да ја овозможи употребата на македонскиот јазик во училиштата за македонските деца.

Во непокорена Македонија последниот збор го имаат македонскиот народ и сите други граѓани, не странците, а општините не се ничија „етничка сопственост“

Отсега натаму ќе претстои потребата за изнаоѓање нови точки на заедничко градење развој и перспектива, за создавање нова „македонска национална енергија“ во македонското национално тело. Но по овие локални избори ќе претстои нужно и неизбежно создавање нова и „македонска државна енергија“ заедно со Албанците и другите етнички заедници во смисла на заедничко градење на правецот на развојот на државата, во која сите имаат еднакви стремежи, потреби, права и интереси.

Се согласувам со Филипче – Воопшто не е лошо, напротив битна е перспективата

СДСМ оствари чиста, пефектна победа во Кривогаштани и уште во две општини во првиот круг. Има шанса уште во пар други. Во бастионот Струмица свесно беше жртвувана кралица во ликот на Костадинов

Лаен доаѓа со „европски булдожер“ во нов обид да го „раздроби“ „ѕидот“ на отпорот против бугаризацијата на македонскиот народ и држава (2)

Шпанија и Словачка во своите устави по никоја основа не предвидуваат и не дозволуваат национални малцинства, или етнички групи да можат да здобијат во нивните устави статус како „државотворни народи“, за да не им се овозможи на односните малцинства, или етнички групи, да здобијат право, согласно со меѓународното право, на територијална автономија и самоопределување до отцепување од овие две држави. Односно, право да прогласат сопствена држава на „својот дел“ од територијата на Шпанија и Словачка и потоа да ги припојат кон „своите матични држави“. Ова го истакнуваат реномирани европски и светски експерти за уставно право и политички науки. Токму тоа го бара Бугарија за „бугарските државотворци“ во Македонија, токму ова штедро го поддржуваат Урсула фон дер Лаен и ЕУ! Зошто Лаен не оди и во Шпанија и Словачка и таму да бара промени во нивните устави, па да добијат и некои од тамошните национални малцинства уставен статус како „државотворни елементи“ на Шпанија и Словачка (патем и членки на ЕУ!), па да имаат право на отцепување „свои делови“ и од териториите на Шпанија и Словачка и припојување на тие делови кон „своите матични држави“?!

Лицемерието на стратегискиот партнер на Бугарија – Германија кон Македонија и принципиелната и пријателска поддршка од Словачка (1)

Водечката германска партија АФД бара „алтернатива за Германија“ и „иднина надвор од сегашната ЕУ“, во „Европа на суверени нации.“ – не смее ли и Македонија да го бара тоа, алтернатива за Македонија, не смее ли и таа да се стреми кон „ЕУ на суверени нации“?! Патот по кој одат Словачка и другите држави од „Вишеградската група“, патот на сѐ посамостојно одлучување, иако се членки на ЕУ, треба да го следи и Македонија како кандидатка за во ЕУ.
Сите вести од Колумни

Најнови вести

To top