Се крена кука и мотика против „Безбеден град“ уште во првиот ден од едномесечниот период за тестирање на системот за набљудување и за регистрирање сообраќајни прекршоци. Старо, младо, машко и женско на нозе се кренало против долго најавуваната мерка за намалување на самоволието, аздисувањето и свесното доведување во опасност на другите учесници во сообраќајот. Пискотници се слушаат од Галичник до Река од најголемиот број „среќници“ што добија „честитка“ од Министерството за внатрешни работи веќе во првите 24 часа од примената, во која камерите детектирале неверојатни 110.000 прекршоци!
Мал дел од изненадените и навредени со опомените до некаде имаат право. Казни за пречекорување на дозволената брзина од еден, два или три километри на час, едноставно, се престроги за град со сообраќајна инфраструктура како Скопје. Таков вид швајцарска прецизност и англиска педантност би дошла на ред кога и во главниот град на Македонија ќе има улици како во Лондон или во Цирих, со беспрекорна хоризонтална и вертикална сигнализација, без дупки и избледени линии на коловозот, а возачите би имале стандард за да возат нови автомобили со максимално прецизни уреди за мерење на брзината на движење.
Кога и во Скопје би функционирал непречено т.н. зелен бран, па со движење малку под 50 км/ч би се „фаќал“ секој семафор по патеката на движење, тогаш не би ни имало потреба да се побрза за да не се затвори наредниот семафор. А за такво нешто ќе мора да се погрижи токму полицијата, која често ги исклучува семафорите за да помине некој многу важен, а потоа „заборава“ да го врати зелениот бран.
Што правиме со прекршоците предизвикани од пешаци? Кој и како нив ќе ги казни ако не може да им се утврди идентитетот со снимката од камерата, а поради нивното однесување некој во дел од секунда реагирал инстинктивно и направил прекршок?
Наспроти неколкуте аргументи за размислување за несовршеноста на „Безбеден град“, многу повеќе се тие што ја поткрепуваат употребата на овој систем. Прво и основно, тој не е нешто ново, туку одамна применета метода за дисциплинирање на возачите во развиените земји, а од пред извесно време функционира и во соседството. Па, ако некој може да внимава како вози во Белград, Софија, Сараево, Загреб, да не зборуваме за западна Европа, зошто не би можел и тука?
Агресивното возење, вршењето притисок врз другите што ги почитуваат сообраќајните правила и прописи, намерното забрзување и престигнување таму кадешто знаците изричито го забрануваат тоа (пред патарина, граничен премин) за да се биде прв, свирењето некому што не тргнал на семафор како на Формула 1, непочитувањето на правото на предимство на раскрсница или во кружен тек, претекнувањето на полна линија поради незадоволство од бавноста на тој пред себе, блендирањето, гестикулирањето и заканите до друг возач што на „пуританецов“ не му е по волја се само дел од овдешниот сообраќаен фолклор.
Поради ваквото и слично однесување, МВР само во 2024 година забележало 8.457 сообраќајни незгоди, во кои загинале 142 лица, а 7.156 биле повредени! Секој загубен живот или добиена повреда во сообраќајот е многукратно потешко за прифаќање од проста причина што огромниот процент од нив можеле, а не биле спречени.
„Безбеден град“ е една од алатките за ублажување и за сведување на оваа статистика во подносливи граници и токму поради тоа заслужува поддршка. Да, во овој тест-период до Нова година може и треба да се отворат сите аспекти на неговата примена, да се прифатат конструктивните и добронамерни забелешки и системот да се подобри, но од 1 јануари повеќе не смее да има толеранција. И на тоа мора да се опстои, без разлика на политичката цена што ќе мора да се плати, зошто од некаде мора да се почне. Никој, па ни Македонија, нема отповеќе граѓани за губење или за повредување по улиците.
Голем беше отпорот и против воведувањето на забраната за пушење во јавни објекти, па со тек на време се сфати дека е во интерес на здравјето на граѓаните, пред да се појави пренајпаметниот несуден муртински нобеловец и прво што направи кога дојде на власт е нејзиното укинување. За денес и тие што од почетокот мрчеа за прогонот на цигарите од угостителските објекти со носталгија да ламентираат колку таа мерка била добра.
Без мака и одрекување, нема напредок. Со „безбеден град“ се афектирани огромен дел граѓани, па огромни се и ќе бидат реакциите. Ќе им треба време на сите да се прилагодат и да почнат да си ги менуваат лошите навики, првенствено во тајмингот на тргнување некаде со возило. Но, безбели и ним им е јасно дека е неспоредливо полесно да се навикнат на ова отколку на останувањето без драга личност што прерано го завршила животот во или под возило.