Колумни

Дојдоа, видоа, побегнаа

Роберт Димитриевски Ако не се фатеа за влезниците, сетики ќе измислеа друг изговор. Намерата им беше проѕирна, како против Партизан во Белград, по секоја цена да се преземе нешто што ќе ги спаси од неминовното и, наместо на теренот, да ја добијат битката на „зелена маса“. Јасно им беше дека немаат што да бараат во […]

3 минути за читање

Роберт Димитриевски

Ако не се фатеа за влезниците, сетики ќе измислеа друг изговор. Намерата им беше проѕирна, како против Партизан во Белград, по секоја цена да се преземе нешто што ќе ги спаси од неминовното и, наместо на теренот, да ја добијат битката на „зелена маса“. Јасно им беше дека немаат што да бараат во Скопје по поразот од 29:25 во Атина, па повторно се послужија со византиска итрина. Со надеж дека Европската ракометна федерација одново ќе им ги услиши поплаките, како против „црно-белите“ во четвртфиналето на Европскиот куп, па ќе го превеслаат и Алкалоид надвор од борилиштето. Таму кајшто нема бегање од реалноста, на ракометното игралиште, се виде кој е кој, па заканите од своите навивачи да не бидат достоинствени ни во поразот им дојдоа како совршено оправдување. Како во српската изрека со „рѓавом“, „длаке“ итн, итн.

АЕК се посрамоти за сите пари. Пред цела Европа покажа дека е мал клуб, штом не може да се справи со сопствените фанови. Трофејот од ова натпреварување на ЕХФ пред четири години го обврзуваше на сосем поинаков однос од кукавичлакот покажан со бегањето од мегдан на освојувачот на Купот на Македонија. Не само што разочара 6.000 македонски љубители на ракометот во арената „Борис Трајковски“, туку му нанесе тежок удар на интегритетот на спортот што упорно се обидува и никако не успева да им се приближи на фудбалот, кошарката, одбојката. Како за трикратен финалист во Европскиот куп, актуелен вицешампион на јужниот сосед и петкратен првак, на АЕК најмалку му прилега криењето зад навивачите, па уште и јавното солидаризирање со нив кога му прават огромна штета и на клубот и на спортот воопшто. Дојдоа, видоа, побегнаа и едните, и другите. Ептен витешки…

Нo, тоа не е проблем ниту на Алкалоид ниту на македонскиот ракомет. Нека си ја удира главата сега ЕХФ. Ако се придржува до сопствената регулатива, не може да донесе никаква поинаква одлука освен службена победа од 10:0 за Алкалоид, а со тоа и пехарот од третото по ранг клупско натпреварување на стариот континент за македонскиот тим. Плус драконски казни за АЕК во вид на суспензија од еврокуповите, „солена“ парична санкција и надомест на трошоците на Алкалоид за организацијата на реваншот. Само така ќе покаже авторитет и ќе обесхрабри други и да помислат дека би можеле да победат со сплетки и интриги наместо со ракометни вештини.

Каква одлука и да донесе европската „куќа на ракометот“, Алкалоид секако е победник. Нецели четири години по формирањето го заслужи својот прв европски трофеј, откако на домашната сцена им ги измеша лончињата на досега неприкосновените Вардар и Пелистер. Пехарот од Европскиот куп е круна на тие од македонските Куп и Суперкуп минатата година и вицешампионската титула сезоната пред тоа. А тука сигурно не завршуваат амбициите на клубот од Автокоманда со фармацевтскиот гигант од другата страна на булеварот „Александар Македонски“ зад себе. Познавајќи ги Живко Мукаетов и Кирил Лазаров, ова е само отскочна штица за вивнување во самиот европски врв.

Поврзани теми:

ракомет|Европски куп|Алкалоид|АЕК|ЕХФ|колумна|Роберт Димитриевски

Повеќе на оваа тема:

Најнови вести од: Колумни

Уставот од 17 ноември 1991 со асномската основа на Македонија како држава на македонскиот народ

Првиот устав на независна Македонија од 17 ноември 1991 година е од редот на така наречените „национални устави“. Тој македонски устав во најголемиот број негови елементи е на исто ниво и содржински и во поглед на содржаните принципи како и 165 други национални устави од вкупно 189-те устави, колку што ги има во овој момент во светот.

Со уставните амандмани од 16.11.2001 Македонија престана да биде држава на македонскиот народ и се вгради „фабрички дефект“ во политичкиот систем

„Амандманите од ноември 2001 година се сведоштво за ревизијата на асномска Македонија од суверена и унитарна држава во безидентитетна, дезинтегрирана, ‘рамковна’ мултиетничка Македонија. Со ревизијата на Уставот на РМ во 2001 година е маргинализирана улогата на македонскиот народ во конституирањето на Р. Македонија, минимизиран е неговиот конститутивен и државотворен карактер во формирањето на РМ.“ – нагласи академик Катица Ќулафкова на еден научен собир, одржан во Македонската академија на науки и уметности во 2014 година.

Треба долгорочно да се преосмисли натамошното чекорење по европскиот пат и каква Македонија мораме да им оставиме на идните поколенија

Република Македонија „прослави“ вчера, на 9 ноември, неславен јубилеј: изминаа 20 години од престојувањето во „еврочекалницата, откако истиот ден во 1995 година ЕУ ја донесе својата одлука да и додели статус како земја-кандидатска зе евроинтегрирање.

Свето Тоевски: Македонија не би требало да прифаќа по налог на ЕК третман како безначајна „геоополитичка трева“, која би ја газеле „слоновите“ додека се тепаат меѓу себе

Не соодветствува со автентичните државно-национални интереси на Македонија и на нејзините граѓани најновата позиција, која ја изнесе еврокомесарката за проширување на ЕУ Марта Кос, дека „земјите-кандидатки мора да направат геополитички избор на која страна се пред да влезат во ЕУ“. Спроведувањето на овој став дополнително би ја  усложнил ионака сложената ситуација, во која се наоѓа Македонија веќе изложена на сериозни критики во најновиот извештај на Европската комисија дека „не искажува резултати во реформите“ и оти „запаѓа во застој“.

Драмското и јазично творештво на Васил Иљоски – македонскиот Шекспир е трајно потсетување кои сме биле и кои мора да останеме – како Македонци

„Кога беше забранета употребата на македонскиот јазик Васил Иљоски се најде меѓу оние, кои имаа смелост постепено да го уфрлаат тој јазик во сите пори на тогашниот општествен и културен живот, дури и на сцената на Кралскиот Скопски театар, чија основна задача беше да ја неутрализира македонската национална свест.“ – констатира романописецот и театролог Александар Алексиев. Денес се навршуваат 30 години од смртта на Васил Иљоски и ова е соодветна пригода за навраќање кон неговото пребогато драмско и книжевно-лингвистичко творештво, но и на неговиот живот, вложен до последниот миг во афирмацијата на нашата македонска национална самобитност.

Преобјавен „Абецедарот“ за македонските деца во Егејска Македонија од 1925, кој е сведоштво за посебноста на македонскиот народ со својот македонски јазик

Во 1925 година се успеа преку тогашното Друштво на народи, кога не постоеше држава на македонскиот народ, да се издејствува „Абецедар“ за македонските деца во Егејска Македонија, макар и по барање на тогашна Бугарија и поради нејзините асимилаторски стремежи кон македонскиот народ. Денес, кога постои македонска држава на македонскиот народ, оваа Република Македонија, зошто да не се побара пак заштита за македонскиот јазик во Грција овој пат и од ЕУ и од Организацијата на ООН, како наследничка на некогашното Друштво на народи, па пак да се отпечати македонски овојпат „Буквар“, а не „Абецедар“ за македонските деца? Со барање и да се воведе македонскиот јазик во грчките училишта?! Правото на употреба на мајчиниот јазик е неотуѓиво право на секој народ и секое национално малцинство во Европа и светот, тоа право е загарантирано со сите европски конвенции и со конвенциите на ООН. Грција е обврзана со сите овие конвенции да ја овозможи употребата на македонскиот јазик во училиштата за македонските деца.
Сите вести од Колумни

Најнови вести

To top