Колумни

Дојдоа, видоа, побегнаа

Роберт Димитриевски Ако не се фатеа за влезниците, сетики ќе измислеа друг изговор. Намерата им беше проѕирна, како против Партизан во Белград, по секоја цена да се преземе нешто што ќе ги спаси од неминовното и, наместо на теренот, да ја добијат битката на „зелена маса“. Јасно им беше дека немаат што да бараат во […]

3 минути за читање

Роберт Димитриевски

Ако не се фатеа за влезниците, сетики ќе измислеа друг изговор. Намерата им беше проѕирна, како против Партизан во Белград, по секоја цена да се преземе нешто што ќе ги спаси од неминовното и, наместо на теренот, да ја добијат битката на „зелена маса“. Јасно им беше дека немаат што да бараат во Скопје по поразот од 29:25 во Атина, па повторно се послужија со византиска итрина. Со надеж дека Европската ракометна федерација одново ќе им ги услиши поплаките, како против „црно-белите“ во четвртфиналето на Европскиот куп, па ќе го превеслаат и Алкалоид надвор од борилиштето. Таму кајшто нема бегање од реалноста, на ракометното игралиште, се виде кој е кој, па заканите од своите навивачи да не бидат достоинствени ни во поразот им дојдоа како совршено оправдување. Како во српската изрека со „рѓавом“, „длаке“ итн, итн.

АЕК се посрамоти за сите пари. Пред цела Европа покажа дека е мал клуб, штом не може да се справи со сопствените фанови. Трофејот од ова натпреварување на ЕХФ пред четири години го обврзуваше на сосем поинаков однос од кукавичлакот покажан со бегањето од мегдан на освојувачот на Купот на Македонија. Не само што разочара 6.000 македонски љубители на ракометот во арената „Борис Трајковски“, туку му нанесе тежок удар на интегритетот на спортот што упорно се обидува и никако не успева да им се приближи на фудбалот, кошарката, одбојката. Како за трикратен финалист во Европскиот куп, актуелен вицешампион на јужниот сосед и петкратен првак, на АЕК најмалку му прилега криењето зад навивачите, па уште и јавното солидаризирање со нив кога му прават огромна штета и на клубот и на спортот воопшто. Дојдоа, видоа, побегнаа и едните, и другите. Ептен витешки…

Нo, тоа не е проблем ниту на Алкалоид ниту на македонскиот ракомет. Нека си ја удира главата сега ЕХФ. Ако се придржува до сопствената регулатива, не може да донесе никаква поинаква одлука освен службена победа од 10:0 за Алкалоид, а со тоа и пехарот од третото по ранг клупско натпреварување на стариот континент за македонскиот тим. Плус драконски казни за АЕК во вид на суспензија од еврокуповите, „солена“ парична санкција и надомест на трошоците на Алкалоид за организацијата на реваншот. Само така ќе покаже авторитет и ќе обесхрабри други и да помислат дека би можеле да победат со сплетки и интриги наместо со ракометни вештини.

Каква одлука и да донесе европската „куќа на ракометот“, Алкалоид секако е победник. Нецели четири години по формирањето го заслужи својот прв европски трофеј, откако на домашната сцена им ги измеша лончињата на досега неприкосновените Вардар и Пелистер. Пехарот од Европскиот куп е круна на тие од македонските Куп и Суперкуп минатата година и вицешампионската титула сезоната пред тоа. А тука сигурно не завршуваат амбициите на клубот од Автокоманда со фармацевтскиот гигант од другата страна на булеварот „Александар Македонски“ зад себе. Познавајќи ги Живко Мукаетов и Кирил Лазаров, ова е само отскочна штица за вивнување во самиот европски врв.

Поврзани теми:

ракомет|Европски куп|Алкалоид|АЕК|ЕХФ|колумна|Роберт Димитриевски

Повеќе на оваа тема:

Најнови вести од: Колумни

Хрон ја објави „Народноста на македонските Словени“ 135 години пред Тито „да ги створи македонскиот јазик и народ“, што е бугарски фалсификат!

Австрискиот лингвист и македонист од чешко потекло Карл Хрон ја објави својата научна студија со наслов „Народноста на македонските Словени“ („Dаѕ Volksthum der Slaven Makedoniens“) во 1890 година во Виена, во тогашното Астроунгарско царство, цели 135 години пред „Тито да ги измисли Македонците како народ“ и пред „да им го создаде со наредба новоизмислениот македонски јазик“, како што тврди официјална Софија во своите фалсификати, депонирани и во ЕУ. Карл Хрон во својата студија со несоборлива научна објективност ќе ги образложи и ќе ги докаже самобитноста  и развојот на македонскиот народ и македонскиот јазик. Студијата на Карл Хрон „Народноста на македонските Словени“е своевиден пишан споменик за етничката и јазична засебност на македонскиот народ и таа допрва ќе задобива уште поголема важност за него во борбата за конечно и вистинско решавање на македонското национално и јазично прашање.

Оставнината на Марко Цепенков „втора македонска Библија“ и автентично сведоштво за македонскиот идентитет и јазик, за животот на нашите предци

Марко Костов Цепенков (Прилеп, 7 ноември 1829, Ореовец, Прилепско – 29 декември 1920, Софија) е најголем и најзначаен собирач на македонски народни умотворби, кои имаат непроценливо значење за македонската фолклористика, за етнографијата, за лингвистиката, за националната историја, за правото и за моралот на Македонците. Денес се навршуваат 105 години од неговата смрт. Неговото дело е издадено во 10 томови и е повеќепати преобјавувано во Македонија. На научниот собир по повод 190-те години од раѓањето и 100-те години од смртта на Цепенков, кој го организираа Македонската академија на науки и уметности и Институтот за фолклор „Марко Цепенков“ на 4.11.2020 година, проф.д-р Ермис Лафазановски, тогаш како директор на Институтот за фолклор, истакна: „Во денешната меѓународна политичка ситуација, во која се наоѓаме, собраните материјали на Марко Цепенков сведочат за нашиот македонски идентитет, јазик и култура. Неговата оставнина ние, Македонците, денес може да ја наречеме наша втора Библија. Како поинаку да се нарече неговото импозантно собирачко дело, во кое сме запишани сите ние, заедно со нашите предци и нашите идни поколенија? Во кое е запишано создавањето на нашиот свет и луѓето во него, нашите соништа.“

Ајде да им простиме на најдобрите меѓу нас – Пишува Драган Милосављевиќ

Мислам на писатели, актери, режисери, музичари, сликари, спортисти, научници чијшто успех не само дома туку и надвор е општо познат и признаен, но нивната репутација во ова општество е сериозно упропастена поради овие или оние причини

Коле Неделковски, поетот-револуционер, чиј глас одекнува силно и денес – 113 години од раѓањето

Коле Неделковски е човекот, кој ја откри заборавената книга „За македонцките работи“, член на Македонскиот литературен кружок од Софија, афирматор на македонскиот јазик во литературата и убеден антифашист. На денешен ден, на 16 декември 2025 година се навршуваат 113 години од неговото раѓање и ова е соодветна пригода за ново навраќање кон творештвото и овој македонски национален и поетски деец, кој соработувал со Никола Вапцаров и Кочо Рацин. Неговата бележита песна „Глас од Македонија“ е една од најпознатите револуционерни песни во во македонската книжевност. Таа е една од најпознатите револуционерни песни во македонската книжевност, како тревожен поетски глас за неразбраното македонско минато, за македонската вистина. Творештвото на Неделковски се карактеризира со употреба на македонскиот говор особено видливо во неговите збирки „Молскавици“ и „Пеш по светот“. Литературното дело на Коле Неделковски иако е скромно и по обем и по квалитет, сепак е мошне значајно. Основниот белег на  неговата поезијата е влијанието на народната поезија, а мотивите најчесто му се патриотски, исполнети со лиричност. Тој е еден од најреволуционерните поети во македонската литература. Коле Неделковски е поет-револуционер чиј глас сè уште одекнува силно и во оваа македонска сегашност.

Конески, генијот-посветеник на Македонската идеја, и неговиот аманет Македонците да си го вардат јазикот, својата „единствена неподелена татковина“

Блаже Конески (Небрегово, 19 декември 1921 – Скопје, 7 декември 1993), генијот на македонската поезија и проза, академик, книжевен историчар, филолог и јазичар, творец на „Македонската граматика“, преведувач и професор на Филозофскиот факултет во Скопје, е еден од кодификаторите на современиот македонски книжевен јазик. Денес се навршуваат 92 години од неговата смрт и ова е пригода за ново навраќање кон неговото неизмерно книжевно и научно творештво, на неговата личност и кон непресушните врутоци на неговите јазични, поетски и национални посланија и завештанија до денешново и сите наредни македонски поколенија дека токму јазикот е она, што нѐ прави како македонски народ, различен од сите други народи во Балканот, Европа и светот. Во последната, претсмртна статија „Една ситуација и едно лично становиште“ Конески ќе истакне: „Денешниот однос на бугарските раководители спрема нашиот јазик има свои длабоки корења во теоријата на великобугаризмот. Можеше ли оформувањето на нашиот јазик да биде појава случајна, дури измислена? Се разбира дека не можеше. Но, македонскиот јазик, и покрај сите викотници против него, од каде и да идат тие, постои, се развива и станува јазик на сѐ побогата литература, станува јазик, на кој што културните придобивки на човештвото му се присвојуваат на еден народ, досега потиснат во мракот на ропството. Добро кажува арапската пословица: ‘Пците лаат, карванот си мине!“

Нацрт-заклучоците на Советот на ЕУ за промената на македонскиот устав ги кршат резолуциите на ООН и Договорот од Мастрихт, затоа се ништовни

Советот на ЕУ ја повикува Македонија да изврши промена на својот Устав во согласност со „Добрососедскиот договор“ со Бугарија и протоколите кон него, Преговарачката рамка и „францускиот предлог“, кои содржат категорично тврдење-фалсификат дека македонскиот народ, македонскиот јазик, идентитет и историја имаат „бугарски историски темели“. Тоа претставува целосно негирање на етничката, идентитетската и јазичната засебност на македонскиот народ. Декларацијата на ООН за недопустливоста на интервенирањето и вмешувањето во внатрешните работи на државите целосно ги заштитува македонскиот јазик и идентитет, како и македонската историја, од какви било и чии било обиди за негирање, или присвојување. Таа декларација строго забранува завлегување во идентитетскиот комплекс на кој било народ, што значи и на македонскиот народ. Токму ова го прават Советот на ЕУ и Бугарија! Членка на ООН е и Македонија: и за неа во еднаква мера важи применливоста на резолуциите на ООН. Според нив, ниту ЕУ, ниту Бугарија, Грција, или која било друга држава, немаат право да се мешаат во внатрешните и надворешните работи на Република Македонија, ниту да ѝ наложуваат да го менува Уставот во замена за „отворање на преговорите со ЕУ“. 
Сите вести од Колумни

Најнови вести

To top