Колумни

Дојдоа, видоа, побегнаа

Роберт Димитриевски Ако не се фатеа за влезниците, сетики ќе измислеа друг изговор. Намерата им беше проѕирна, како против Партизан во Белград, по секоја цена да се преземе нешто што ќе ги спаси од неминовното и, наместо на теренот, да ја добијат битката на „зелена маса“. Јасно им беше дека немаат што да бараат во […]

3 минути за читање

Роберт Димитриевски

Ако не се фатеа за влезниците, сетики ќе измислеа друг изговор. Намерата им беше проѕирна, како против Партизан во Белград, по секоја цена да се преземе нешто што ќе ги спаси од неминовното и, наместо на теренот, да ја добијат битката на „зелена маса“. Јасно им беше дека немаат што да бараат во Скопје по поразот од 29:25 во Атина, па повторно се послужија со византиска итрина. Со надеж дека Европската ракометна федерација одново ќе им ги услиши поплаките, како против „црно-белите“ во четвртфиналето на Европскиот куп, па ќе го превеслаат и Алкалоид надвор од борилиштето. Таму кајшто нема бегање од реалноста, на ракометното игралиште, се виде кој е кој, па заканите од своите навивачи да не бидат достоинствени ни во поразот им дојдоа како совршено оправдување. Како во српската изрека со „рѓавом“, „длаке“ итн, итн.

АЕК се посрамоти за сите пари. Пред цела Европа покажа дека е мал клуб, штом не може да се справи со сопствените фанови. Трофејот од ова натпреварување на ЕХФ пред четири години го обврзуваше на сосем поинаков однос од кукавичлакот покажан со бегањето од мегдан на освојувачот на Купот на Македонија. Не само што разочара 6.000 македонски љубители на ракометот во арената „Борис Трајковски“, туку му нанесе тежок удар на интегритетот на спортот што упорно се обидува и никако не успева да им се приближи на фудбалот, кошарката, одбојката. Како за трикратен финалист во Европскиот куп, актуелен вицешампион на јужниот сосед и петкратен првак, на АЕК најмалку му прилега криењето зад навивачите, па уште и јавното солидаризирање со нив кога му прават огромна штета и на клубот и на спортот воопшто. Дојдоа, видоа, побегнаа и едните, и другите. Ептен витешки…

Нo, тоа не е проблем ниту на Алкалоид ниту на македонскиот ракомет. Нека си ја удира главата сега ЕХФ. Ако се придржува до сопствената регулатива, не може да донесе никаква поинаква одлука освен службена победа од 10:0 за Алкалоид, а со тоа и пехарот од третото по ранг клупско натпреварување на стариот континент за македонскиот тим. Плус драконски казни за АЕК во вид на суспензија од еврокуповите, „солена“ парична санкција и надомест на трошоците на Алкалоид за организацијата на реваншот. Само така ќе покаже авторитет и ќе обесхрабри други и да помислат дека би можеле да победат со сплетки и интриги наместо со ракометни вештини.

Каква одлука и да донесе европската „куќа на ракометот“, Алкалоид секако е победник. Нецели четири години по формирањето го заслужи својот прв европски трофеј, откако на домашната сцена им ги измеша лончињата на досега неприкосновените Вардар и Пелистер. Пехарот од Европскиот куп е круна на тие од македонските Куп и Суперкуп минатата година и вицешампионската титула сезоната пред тоа. А тука сигурно не завршуваат амбициите на клубот од Автокоманда со фармацевтскиот гигант од другата страна на булеварот „Александар Македонски“ зад себе. Познавајќи ги Живко Мукаетов и Кирил Лазаров, ова е само отскочна штица за вивнување во самиот европски врв.

Поврзани теми:

ЕХФ|колумна|Роберт Димитриевски|ракомет|Европски куп|Алкалоид|АЕК

Повеќе на оваа тема:

Најнови вести од: Колумни

Конески, генијот-посветеник на Македонската идеја, и неговиот аманет Македонците да си го вардат јазикот, својата „единствена неподелена татковина“

Блаже Конески (Небрегово, 19 декември 1921 – Скопје, 7 декември 1993), генијот на македонската поезија и проза, академик, книжевен историчар, филолог и јазичар, творец на „Македонската граматика“, преведувач и професор на Филозофскиот факултет во Скопје, е еден од кодификаторите на современиот македонски книжевен јазик. Денес се навршуваат 92 години од неговата смрт и ова е пригода за ново навраќање кон неговото неизмерно книжевно и научно творештво, на неговата личност и кон непресушните врутоци на неговите јазични, поетски и национални посланија и завештанија до денешново и сите наредни македонски поколенија дека токму јазикот е она, што нѐ прави како македонски народ, различен од сите други народи во Балканот, Европа и светот. Во последната, претсмртна статија „Една ситуација и едно лично становиште“ Конески ќе истакне: „Денешниот однос на бугарските раководители спрема нашиот јазик има свои длабоки корења во теоријата на великобугаризмот. Можеше ли оформувањето на нашиот јазик да биде појава случајна, дури измислена? Се разбира дека не можеше. Но, македонскиот јазик, и покрај сите викотници против него, од каде и да идат тие, постои, се развива и станува јазик на сѐ побогата литература, станува јазик, на кој што културните придобивки на човештвото му се присвојуваат на еден народ, досега потиснат во мракот на ропството. Добро кажува арапската пословица: ‘Пците лаат, карванот си мине!“

Нацрт-заклучоците на Советот на ЕУ за промената на македонскиот устав ги кршат резолуциите на ООН и Договорот од Мастрихт, затоа се ништовни

Советот на ЕУ ја повикува Македонија да изврши промена на својот Устав во согласност со „Добрососедскиот договор“ со Бугарија и протоколите кон него, Преговарачката рамка и „францускиот предлог“, кои содржат категорично тврдење-фалсификат дека македонскиот народ, македонскиот јазик, идентитет и историја имаат „бугарски историски темели“. Тоа претставува целосно негирање на етничката, идентитетската и јазичната засебност на македонскиот народ. Декларацијата на ООН за недопустливоста на интервенирањето и вмешувањето во внатрешните работи на државите целосно ги заштитува македонскиот јазик и идентитет, како и македонската историја, од какви било и чии било обиди за негирање, или присвојување. Таа декларација строго забранува завлегување во идентитетскиот комплекс на кој било народ, што значи и на македонскиот народ. Токму ова го прават Советот на ЕУ и Бугарија! Членка на ООН е и Македонија: и за неа во еднаква мера важи применливоста на резолуциите на ООН. Според нив, ниту ЕУ, ниту Бугарија, Грција, или која било друга држава, немаат право да се мешаат во внатрешните и надворешните работи на Република Македонија, ниту да ѝ наложуваат да го менува Уставот во замена за „отворање на преговорите со ЕУ“. 

Зошто низ нашите градови не ечи многу почесто „песната на Македонија“ – нејзината „молитва“?

„Народните песни се показаљка на степенот од умственото развитие од народот и огледало на неговиот живот. Народот в песни изливат чувствата си, в них увековечвит животот му и давнешните му подвиги, в них находвит душевна храна и развлечение; затова в жаљба и в радост, на свадба и хоро, на жетва и грозјебрање, на везање и предење, по поле и по гори, штедро изливат песните како од богат извор…“ – ова е напишано во предговорот на првиот дел на „Зборникот на македонските народни песни“ на браќата Димитар и Константин Миладинови, објавен во 1861 година. Зарем турбофолкот и шундот, наречен „музика“ од балканската естрадна периферија на концертите во Македонија, ќе дозволиме да станат „показаљка на степенот“ на нашето „умствено развитие“ како народ македонски? Зарем ќе се согласиме тоа да стане „огледало на нашиот живот“ како народ македонски, чиј изворен фолклор и народен мелос се со врвни уметнички и културни вредности и меѓу најценетите во Европа и светот?!

Уставот од 17 ноември 1991 со асномската основа на Македонија како држава на македонскиот народ

Првиот устав на независна Македонија од 17 ноември 1991 година е од редот на така наречените „национални устави“. Тој македонски устав во најголемиот број негови елементи е на исто ниво и содржински и во поглед на содржаните принципи како и 165 други национални устави од вкупно 189-те устави, колку што ги има во овој момент во светот.

Со уставните амандмани од 16.11.2001 Македонија престана да биде држава на македонскиот народ и се вгради „фабрички дефект“ во политичкиот систем

„Амандманите од ноември 2001 година се сведоштво за ревизијата на асномска Македонија од суверена и унитарна држава во безидентитетна, дезинтегрирана, ‘рамковна’ мултиетничка Македонија. Со ревизијата на Уставот на РМ во 2001 година е маргинализирана улогата на македонскиот народ во конституирањето на Р. Македонија, минимизиран е неговиот конститутивен и државотворен карактер во формирањето на РМ.“ – нагласи академик Катица Ќулафкова на еден научен собир, одржан во Македонската академија на науки и уметности во 2014 година.

Треба долгорочно да се преосмисли натамошното чекорење по европскиот пат и каква Македонија мораме да им оставиме на идните поколенија

Република Македонија „прослави“ вчера, на 9 ноември, неславен јубилеј: изминаа 20 години од престојувањето во „еврочекалницата, откако истиот ден во 1995 година ЕУ ја донесе својата одлука да и додели статус како земја-кандидатска зе евроинтегрирање.

Сите вести од Колумни

Најнови вести

To top